Tłumaczenie Starego Testamentu z "oryginału" na język polski nie jest prostą sprawą. Właściwie nie istnieje oryginał. Tłumacze mają do dyspozycji najstarsze rękopisy hebrajskie, tłumaczenia oraz fragmenty, bardziej fragmenciki tekstów (zwojów) porozrzucanych niczym ziarenka piasku po całym świecie. Głównym źródłem tłumaczeń dla chrześcijan to grecka Septuaginta LXX z III w przed Chrystusem. Należy jednak pamiętać, ze Żydzi odrzucili Septuagintę. Po odrzuceniu Septuaginty przez Żydów powstało jeszcze kilka innych tłumaczeń na grekę (Akwila, Symmachus, Teodocjon, Quinta), ale nie dorównują one rangą ani wartością naukową Septuagincie.
Kolejnym ważnym źródłem, "oryginałem" jest powstały na przestrzeni VI-X wieku po Chrystusie tekst masorecki TM. TM jest tłumaczeniem tekstu hebrajskiego na hebrajski zapisany przy pomocy spółgłosek oraz systemu znaków samogłoskowych w postaci kropek i kresek umieszczanych nad lub pod spółgłoskami a opracowanego przez masoretów. Najstarsze manuskrypty Biblii hebrajskiej TM znane są jako Kodeks Leningradzki i Kodeks z Aleppo.
Fragment Księgi Ezechiela - Kodeks Leningradzki
Tłumaczenie ksiąg prorockich to również problem zrozumienia i właściwego przetłumaczenia wielu nieużywanych dzisiaj, we współczesnym języku hebrajskim słów, w tym wielu czasowników. Tą trudność widzimy w kilku miejscach w Księdze Ezechiela, w których mamy różne tłumaczenia i inaczej oddany sens (inna interpretacja tłumaczy) jednej tej samej myśli. Taką sytuację mamy w przypadku wiersza w Ezechiela 3:14, gdzie, wydaje się, że neutralne "ręka Pana była silna" zinterpretowano w taki sposób, że albo ręka ta mocno ciążyła, przytłaczała proroka albo posilała i umacniała go.
"Duch też podniósł mię, i wziął mię: i poszedłem z gorzkością w rozgniewaniu ducha mego: bo ręka Pańska była ze mną posilając mię." Biblia Jakuba Wujka (1599)
„ A duch podniósł mię i wziął mię. I odszedłem z gorzkością w rozgniewaniu ducha mego; ale ręka Pańska nademną mocna była." Biblia Gdańska (1632)
„Duch zaś uniósł mnie i uprowadził, i wróciłem rozgoryczony, w oburzeniu ducha mojego, ale moc Wiekuistego spoczęła silnie nademną.” (Cylkow)
"A Duch podniósł mnie i porwał z sobą. I szedłem w zaprawionym goryczą podnieceniu ducha, a ręka Pana mocno mi ciążyła." Biblia Warszawska (1975)
"Duch uniósł mnie i porwał ze sobą. Szedłem posępny z duchem rozpalonym, a PAN mnie umacniał." Biblia Paulistów (2008)
"Duch uniósł mię. Zabrał mię i szedłem pełen goryczy w podnieceniu ducha mojego, a ręka Jahwe mocno na mnie spoczywała." Biblia Poznańska (1974/75)
"A duch podniósł mnie i zabrał. I poszedłem zgorzkniały, z podnieceniem w duszy, a mocna ręka Jahwe spoczywała nade mną." Biblia Tysiąclecia, wyd II (1971)
„ Duch zaś, który mnie porwał do góry, zabrał mnie z tamtego miejsca. Odchodziłem pełen goryczy i z drżeniem serca, odczuwając na sobie bardzo ciężar ręki Pańskiej." Biblia Warszawsko-Praska (1997)
"So the Spirit lifted me up and took me away; and I went embittered in the rage of my spirit , and the hand of the LORD was strong on me." New American Standard Bible (1995)
"The Spirit then lifted me up and took me away, and I went in bitterness and in the anger of my spirit, with the strong hand of the LORD upon me." New International Version (1984)
"So the Spirit lifted me up and took me away , and I went in bitterness , in the heat of my spirit ; but the hand of the LORD was strong upon me." New King James Version (1982)
Otrzymałem od Michała: Ezechiela 3:14, tutaj jest problem trochę - tekst hebrajski chyba można dwojako rozumieć, ze albo ręka Pana wzmocniła mnie, albo, że ręka Pana była mocna nade mną - dosłownie "ręka | Jahwe | na | była silna (umocniła)". Raczej wydaje się, że umocniła proroka, ale jest to dwuznaczne. Septuaginta oddaje to tak dosłownie "ręka | Pana | stała się | na | mnie | silna (potężna)". Czyli raczej, że spoczęła na mnie silna/potężna ręka Pana. W tym, że ostatnie słowa "na | mnie | silna" nie występują we wszystkich wersjach Spetuaginty. W niektórych mowa jest tylko o tym, że "spoczęła na mnie ręka Jahwe".
OdpowiedzUsuń