„Odrzucasz wszystkich, co odstępują od Twoich ustaw,
bo zamiary ich są kłamliwe. Jak żużle oceniasz wszystkich występnych w kraju,
dlatego miłuję Twoje napomnienia.” Psalm 119:118,119
Prorok Ezechiel wspomina; PAN przemówił do mnie w następujących słowach: „Synu człowieczy, żużlem stał się dla mnie lud izraelski. Wszyscy oni - to tylko miedź i cyna, żelazo i ołów w piecu. Stali się żużlem srebra.”
Ponieważ wy wszyscy staliście się żużlem
W Ezechiela 15: 4-6 Pan Bóg porównał lud izraelski do suchej gałązki winorośli, która szybko płonie i nie nadaje się nawet na kołek w ścianie. Teraz mamy kolejne porównanie narodu Izraela do bezwartościowego żużlu. Pan Bóg, niczym hutnik opowiada o wytopie metali. W piecu hutniczym, w tyglu dzieje się coś bardzo ważnego. Pod wpływem bardzo wysokiej temperatury metale się topią i następuje oddzielenie substancji wartościowych od śmieci. Oddziela się metal od żużlu. Przy wytopie srebra i miedzi stosowano ołów który wiązł śmieci i osadzał je na dnie tygla. O ogniu który niebawem roznieci się od południa ku północy czytaliśmy w 21 rozdziale. Ten ogień wypali, oddzieli pożyteczne od nieużytecznego. Tymczasem opinia Pana Boga o narodzie wybranym jest jedna.Ezechiela 22: 17-25. Jednak i w tej zapowiedzi jest odrobina nadziei, bo gdy przyjdzie ogień, wypali zbędne domieszki wtedy powstanie coś wartościowego. Tą nadzieję wyczytujemy w podanych poniżej proroctwach. Powstanie RESZTKA, o której już pisałem wcześniej.
Dalej Pan Bóg mówi; „Skoro wy wszyscy staliście się żużlem, to Ja zgromadzę was w Jerozolimie. Jak wrzuca się razem do pieca srebro, miedź, żelazo, ołów i cynę i rozpala się ogień, aby je stopić, tak Ja w moim gniewie was zgromadzę i w oburzeniu wrzucę was razem i stopię.”Zgromadzę was, wzniecę przeciwko wam ogień mojego gniewu i zostaniecie stopieni.” W Liście do Hebrajczyków 12:29 czytamy, że "Pan Bóg jest jak ogniem trawiącym". Nie możemy o tym zapominać ulegając idei "taniej łaski". Pan Bóg używa różne trudne okoliczności, wojnę, niewolę, zarazę, głód, które jak ogień wypalają to co nieużyteczne, grzeszne, ohydne dla Boga. Gniew Boży jest jak ogień. Rozniecić go łatwo, trudnej ugasić. Gaśnie gdy wypali i oczyści wszystko co brudne i nieużyteczne.
U proroka Izajasza 1: 21-23 mamy podobne porównanie Izraela do srebra zamienionego w bezwartościowy żużel; „Jakąż nierządnicą stało się to miasto wierne (Jerozolima), niegdyś pełne praworządności, sprawiedliwość w nim mieszkała, a teraz mordercy! Twoje srebro obróciło się w żużel, twoje wino zmieszane z wodą. Twoi przewodnicy są buntownikami i wspólnikami złodziei, wszyscy lubią łapówki i gonią za darami, nie wymierzają sprawiedliwości sierocie, a sprawa wdów nie dochodzi przed nich.”
Podobnie jest u Jeremiasza 6:28-30 gdzie czytamy; „Arcybuntownikami są wszyscy, chodzą wokoło i oczerniają; twardzi jak miedź i żelazo, wszyscy są zepsuci. Miech sapie, aby ołów się roztopił w ogniu; lecz na próżno się roztapia i roztapia, gdyż złych nie daje się oddzielić. Nazwie ich srebrem odrzuconym, gdyż Pan ich odrzucił.”
I jeszcze dwa miejsca u proroka Zachariasza 13:1-9 i Malachiasza 3: 2-4; „Ocknij się, mieczu, przeciwko mojemu pasterzowi i przeciwko mężowi - mojemu towarzyszowi! - mówi Pan Zastępów. - Uderz pasterza i będą rozproszone owce, Ja zaś zwrócę swoją rękę przeciwko maluczkim. I stanie się w całym kraju - mówi Pan: Dwie trzecie zginą i pomrą, a tylko trzecia część pozostanie z nim. Tę trzecią część wrzucę w ogień i będę ją wytapiał, jak się wytapia srebro, będę ją próbował, jak się próbuje złoto. Będzie wzywać mojego imienia i wysłucham ją. Ja powiem: Moim jest ludem, a ona odpowie: Pan jest moim Bogiem.”; „Lecz kto będzie mógł znieść dzień jego przyjścia i kto się ostoi, gdy się ukaże? Gdyż jest on jak ogień odlewacza, jak ług foluszników. Usiądzie, aby wytapiać i czyścić srebro. Będzie czyścił synów Lewiego i będzie ich płukał jak złoto i srebro. Potem będą mogli składać Panu ofiary w sprawiedliwości. I miła będzie Panu ofiara Judy i Jeruzalemu jak za dni dawnych, jak w latach minionych.”
Wyleję więc na nich moje zagniewanie, wygubię ich w ogniu mojej zapalczywości
Wiersz dwudziesty mówi o Bożym gniewie i oburzeniu, a nawet o złości, w wierszu dwudziestym drugim Pan Bóg mówi, że wylał na Judę swoją złość, dalej w wierszu dwudziestym czwartym czytamy o dniu rozjątrzenia, dniu oburzenia. Następnie w wierszu trzydziestym pierwszym czytamy; „Wyleję więc na nich moje zagniewanie, wygubię ich w ogniu mojej zapalczywości” Czy Pan Bóg się oburza, czy jego gniew jest aż tak gwałtowny i zapalczywy? Wiele wskazuje na to, że tak.
W tych czterech wierszach mamy użyte dwa wyrazy hebrajskie; חֵמָה chêmâh, co oznacza dosłownie furię, wściekłą złość, wściekłość, gwałtowne oburzenie, zapalczywy gniew. Wyraz ten w Księdze Ezechiela występuje w 23 miejscach. Drugi wyraz to זַעַם zah'-am; co również oznacza furię i to furię człowieka który ma aż z gniewu pianę na ustach, złość oburzenie, wściekłość.
Sytuacja w Jerozolimie, odstępstwo, bałwochwalstwo i przewrotność i te wszystkie obrzydliwe i ohydne czyny sięgnęły apogeum. Gniew Boży się wzmaga, zbliża się do granicy, poza którą, już niebawem zostanie wylany.
Przy okazji jeszcze chciałbym zwrócić uwagę na Księgę Objawienia i na dwa słowa określające gniew w tej Księdze. W języku greckim w Objawieniu 16:19,20 mamy taki tekst; ποτηριον του οινου του θυμου της οργης αυτου (potērion tou oinou tou thymou tēs orgēs autou) kielich kubek wina wzburzenia szału, gniewu Jego. Słowo θυμου (thymou) znaczy wściekłość, wzburzenie, gniewny nastrój, gwałtowny wybuch gniewu, gniew z pasją, silne emocje, intensywny gniew, zapalczywy, natomiast οργης (orgēs) znaczy furię, zapalczywy gniew, działanie w afekcie, oburzenie. Widzimy tutaj pewne stopniowanie nasilenia gniewu Bożego. Orges jest słabszym, łagodniejszym gniewem od gwałtownego i surowego thymou. Thymou oznacza dynamiczny gniew, zapalczywość, furię, rozgniewać się, gniewać się gniewem najsurowszym, wzburzenie, wściekłość. To są silne emocje.
„I mówili do gór i skał: Padnijcie na nas i zakryjcie nas przed obliczem tego, który siedzi na tronie, I przed gniewem Baranka, albowiem nastał ów wielki dzień ich gniewu, i któż się może ostać?” Objawienie 6:16,17
„I zapuścił anioł sierp swój na ziemi, i poobcinał grona winne na ziemi, i wrzucił je do wielkiej tłoczni gniewu Bożego. I deptano tłocznię poza miastem, i popłynęła z tłoczni krew, aż dosięgła wędzideł końskich na przestrzeni tysiąca sześciuset stadiów. Objawienie 14:19,20
„I rozpadło się wielkie miasto na trzy części, i legły w gruzach miasta pogan. I wspomniano przed Bogiem o wielkim Babilonie, że należy mu dać kielich wina zapalczywego gniewu Bożego. I znikły wszystkie wyspy i gór już nie było.” Objawienie 16:19,20
Temat Gniewu Bożego nie jest tematem tylko starotestamentowym. Musimy pamiętać, że Nowy Testament też wiele mówi nam o Gniewie Bożym. Głównie czytamy o nim w Księdze Objawienia. Jeden z południowo koreańskich teologów napisał: „Mówienie o Bożej miłości i miłosierdziu staje się puste, wypaczone i powierzchowne, jeśli zapomni się o Jego gniewie.”
Więcej na temat Gniewu Bożego napisałem w moich rozważaniach do Księgi Objawienia, polecam jedno z nich - Objawienie Rozdział 6:16,17
„Tym, którzy przez trwanie w dobrym uczynku dążą do chwały i czci, i nieśmiertelności, da żywot wieczny; Tych zaś, którzy o uznanie dla siebie zabiegają i sprzeciwiają się prawdzie, a hołdują nieprawości, spotka gniew i pomsta. Tak, utrapienie i ucisk spadnie na duszę każdego człowieka, który popełnia złe, najprzód Żyda, potem i Greka,” Rzym. 2:7-9
Obecnie Pan Bóg ma również wiele powodów by gniewać się na obrzydliwe postępowanie ludzi. Poza Chrystusem świat nadal jest pod wpływem Gniewu Bożego. Czytając Księgę Objawienia możemy powiedzieć, że ten gniew się wzmaga. Tylko w Chrystusie jesteśmy od niego wolni. „Bóg nie przeznaczył nas na gniew, lecz na zbawienie przez naszego Pana Jezusa Chrystusa” (1Tes. 5:9). Chwała Bogu!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz