Dlatego musiałem wylać na nich swój gniew

Obecnie wiele się mówi o miłości Bożej, lub tylko o miłości Bożej. „Bóg Ciebie kocha niezależnie jakim jesteś i co robisz.” Bóg jest jak mama, która wszystkich trzyma na swoich kolanach i głaszcze po główkach.

Wizerunek ten jest bardzo zbliżony do wierzeń dalekowschodnich, ocierający się nawet o wyobrażenia boga w New Age. Tymczasem Biblia mówi o miłości Boga, o Jego Łasce i miłosierdziu, ale także o tym, że Bóg jest sprawiedliwy, surowy, a Jego gniew jest zapalczywy. Ktoś powie, dobrze, ale to Bóg Starego Testamentu jest tym, który się gniewa, Jezus Chrystus w Nowym Testamencie jest już innym Bogiem. Takie postawienie tej kwestii jest zakłamaniem prawdy biblijnej. W Księdze Objawienia widzimy, że Baranek (jagnię), ten dotąd łagodny, „cichy i pokornego serca”, gniewa się. I nie jest to tylko zwykłe zagniewanie, ale o jest tam mowa również, tak jak u Ezechiela o zazdrosnej furii, o gniewie zapalczywym. Jeden z południowo koreańskich teologów napisał: „Mówienie o miłości i miłosierdziu staje się wypaczone i powierzchowne, jeśli zapomni się o Jego gniewie.”

Księgi proroków Jeremiasza i Ezechiela oraz Księga Objawienia nie pozwalają nam o gniewie Bożym zapomnieć.

W Objawieniu czytamy jeszcze o kielichu pełnym wina zapalczywego gniewu Bożego (Obj. 14:10; 16:19), o wielkiej tłoczni gniewu Bożego (Obj. 14:19; 19:15 ), o wylaniu złotych czasz pełnych gniewu Bożego (Obj. 15:7; 16:1).

W języku hebrajskim przy określeniu Gniewu Bożego użyto słówek charown 'aph  'qin'ah i chemach, co oznacza zwykły gniew, ale także dziką wściekłość, zazdrosną zapalczywość, jad, gorliwą wściekłość czy furię. Biblia KJV używa tutaj frazy ‘my fury’. Dosłowne tłumaczenie wielu z poniższych wierszy wyraża Bożą furię, zazdrosną zapalczywość.

"Pan dopełnił swojej popędliwości 'chemah' , wylał żar 'charown' swojego gniewu  'aph' i wzniecił na Syjonie ogień, który pochłonął jego podwaliny." Lamentacje Jeremiasza 4:11

Dzisiaj zacytuję tylko kilka fragmentów mówiących o Gniewie Bożym a pochodzących z ksiąg proroków Jeremiasza i Ezechiela. Obaj prorocy działają w tym samym czasie, w podobnych okolicznościach. Chcę pokazać na tych wierszach, że temat Gniewu Bożego nie jest marginalny, ale ważny i Pan Bóg chciał abyśmy poznali Go, jako Boga który się gniewa.

Nie chowam gniewu na wieki

"Idź i głoś te słowa ku północy i mów :Nawróć się żono odstępna, Izraelu - mówi Pan - nie spojrzę na was surowo, gdyż Ja jestem dobrotliwy - mówi Pan - a nie chowam gniewu na wieki!”

Nasze studium na temat Gniewu Bożego zaczniemy od wiersza z Jeremiasza 3:12 i z Izajasza 57:15-21. To jest bardzo ważny wstęp. Boży Gniew jest święty, zawsze słuszny i sprawiedliwy. Ten gniew nie trwa jednak wiecznie, choć czasami długo w ludzkim wymiarze czasu. Nasze rozważania Słowa zakończymy fragmentem z Psalmu 103:8-12

„Bo tak mówi Ten, który jest Wysoki i Wyniosły, który króluje wiecznie, a którego imię jest "Święty": Króluję na wysokim i świętym miejscu, lecz jestem też z tym, który jest skruszony i pokorny duchem, aby ożywić ducha pokornych i pokrzepić serca skruszonych. Bo nie na wieki wiodę spór i nie na zawsze się gniewam, w przeciwnym razie musiałby przede mną ustać duch i istnienia, które Ja sam stworzyłem. (…) Lecz bezbożni są jak wzburzone morze, które nie może się uspokoić, a którego wody wyrzucają na wierzch muł i błoto. Nie mają pokoju bezbożnicy - mówi mój Bóg.”

Temat Gniewu Bożego w Księdze Jeremiasza -  
I tak się rozlało moje oburzenie i mój gniew,

”Obrzeżcie się dla Pana i usuńcie nieobrzezki waszych serc, mężowie judzcy i mieszkańcy Jeruzalemu, aby mój gniew nie wybuch jak ogień i nie palił, a niktby go nie ugasił z powodu waszych złych czynów!” Jeremiasza 4:4

”Dlatego przyodziejcie się w wory, narzekajcie i biadajcie, gdyż nie odwrócił się od nas zapalczywy gniew Pana!” Jeremiasza 4:8