"Trzecia część z ciebie zarazą pomrze, i głodem wyginie w pośrodku twoim, a trzecia część padnie od miecza wokoło ciebie, a trzecią część rozproszę na wszystkie wiatry, a miecz obnażę za nimi. . I tak wyszumi gniew Mój i uciszę rozjątrzenie Moje na nich, i ochłonę, i poznają, żem Ja Wiekuisty to wyrzekł w żarliwości Mojej, gdy spełnię cało rozjątrzenie Moje nad nimi. I podam cię na spustoszenie i pohańbienie między narodami, które dokoła ciebie, przed oczyma każdego przechodnia. I tak pójdziesz na hańbę i pośmiewisko, na przestrogę i zgrozę narodom, które dokoła ciebie, gdy spełnię nad tobą sądy w gniewie i rozjątrzeniu i plagach okrutnych — Ja Wiekuisty to rzekłem. — Gdy wypuszczę srogie strzały głodu na nich, aby zagubą się stały, a które wypuszczę, aby zagubić was; i głód coraz na nowo spotęguję nad wami, i złamię wam podporę chleba, . I poszlę na was głód i bestje dzikie, które cię osierocą, i mór i krew przejdą przez ciebie, a miecz sprowadzę na cię — Ja Wiekuisty to wyrzekłem!" (Cylkow)
Przeczytajmy jeszcze koniecznie tekst z Jeremiasza 19:3-10 „I powiedz: Słuchajcie słowa Pana, królowie judzcy i mieszkańcy Jeruzalemu! Tak mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Oto Ja sprowadzę nieszczęście na to miejsce, tak że każdemu, kto o nim usłyszy, zadzwoni w uszach. Ponieważ opuścili mnie i nie do poznania odmienili to miejsce, składając na nim ofiary cudzym bogom, których nie znali ani oni, ani ich ojcowie, ani królowie judzcy, i napełnili to miejsce krwią niewinnych, I urządzili miejsce ofiarnicze dla Baala, aby swoich synów palić w ogniu całopalenia dla Baala, czego nie nakazałem, o czym nie mówiłem ani też nie myślałem. Dlatego oto idą dni, mówi Pan, że tego miejsca już nie będą nazywali Tofet ani Doliną Ben-Hinnoma, lecz Doliną Mordu. I unicestwię na tym miejscu zamysł Judy i Jeruzalemu, i sprawię, że padną od miecza przed swoimi wrogami i z ręki tych, którzy czyhają na ich życie, i dam ich trupy na żer ptakom niebieskim i zwierzętom polnym. I uczynię z miasta tego przedmiot zgrozy i pośmiewisko; ktokolwiek będzie obok przechodził, zdziwi się i będzie szydził z powodu wszystkich jego klęsk. I sprawię, że jeść będą ciała swoich synów i ciała swoich córek, i jeden jeść będzie ciało drugiego podczas oblężenia i ucisku, którymi gnębić ich będą ich wrogowie i czyhający na ich życie. Potem rozbij ten dzban na oczach mężów, którzy pójdą z tobą.”
Ostrzyż swoje włosy i odrzuć je precz!
Kiedy pojawiają się różne nieszczęścia i kataklizmy ludzie zazwyczaj odwracają od Boga, obwiniają Go, bluźnią i swoje serca kierują w stronę innych „silniejszych i atrakcyjniejszych” bogów. Przede wszystkim bogów namacalnych lub mistycznie odczuwalnych. Nie widzą siebie, swojego oddalenia od Boga, nie przypisują niepowodzeń i nieszczęść swojemu grzechowi czy szatanowi. W czasach Ezechiela bogiem mocnym dla wielu hebrajczyków był zapewne babiloński Marduk, ponieważ to pod jego opieką Babilończycy zwyciężyli Judejczyków, a następnie zburzyli Jerozolimę i Świątynie. Również inni pomniejsi bogowie stawali się atrakcyjniejsi od Boga i Pana JHWH. Takie jest serce człowieka, przewrotne i pełne złych myśli. Będziemy o tym pisać w dalszej części studium. Dzisiaj Pan Bóg w Księdze Ezechiela przedstawia się nam jako Bóg oburzony na postępowanie narodu wybranego, gorliwy, zazdrosny i porywczy w karaniu.
Głód, zaraza i miecz. W tym fragmencie mamy wytłumaczenie symboliki proroczego przedstawienia z włosami w roli głównej. Ogolenie włosów, zwłaszcza przez kapłana było bardzo wymownym wyrazem hańby, poniżenia, smutku i żałoby. Rozrzucone przez proroka włosy symbolizowały zarazę, głód, miecz oraz rozproszenie się narodu, co w konsekwencji doprowadzi również do ataków dzikich zwierząt, a te głównie atakują miejsca wyludnione.
„ Wszystkie ręce opadną i wszystkie kolana się ugną. Przyobleką się w wory i ogarnie ich drżenie, wstyd będzie na wszystkich twarzach, a na wszystkich ich głowach łysina.” Ezech. 7:17-18
„W owym dniu ogoli Pan brzytwą wynajętą za Rzeką, ręką króla asyryjskiego, głowę i włosy na nogach, a także zarost na brodzie usunie.” Izaj. 7:20
„A Wszechmocny, Pan Zastępów, nawoływał w owym dniu do płaczu i skargi, do wyrywania włosów i opasania się worem. A zamiast tego: oto wesele i radość, zabijanie bydła i zarzynanie owiec, spożywanie mięsa i picie wina: Jedzmy i pijmy, bo jutro pomrzemy!” Izaj. 22:12-13
„Mów więc do nich: To jest ten naród, który nie usłuchał głosu Pana, swojego Boga, i nie przyjął przestrogi; zaginęła prawda, starta została z ich ust! Ostrzyż swoje włosy i odrzuć je precz! Zanuć skargę na wyżynach, gdyż Pan odrzucił i odepchnął ród, który rozpala jego gniew! Bo synowie judzcy czynili to, co złe przed moimi oczyma - mówi Pan - postawili w domu, który jest nazwany moim imieniem, swoje obrzydliwości, aby go bezcześcić.” Jer. 7:28-30
Od czasów Salomona, przez blisko 400 lat Pan Bóg cierpliwie przyglądał się rozwojowi i popularności bałwochwalstwa w Judzie. Izraelici, a potem Judejczycy stąpali po kruchym lodzie, wciąż prowokując Pana Boga do gniewu, aż wreszcie Pan Bóg mówi;
„Dopełni się mój gniew. Uspokoję na nich swoje oburzenie. Zadowolę się. Poznają, ze Ja, JHWH, przemówiłem z powodu Mojej zazdrości , gdy na nich wywrę swoje oburzenie.” Ez. 5:13 (Biblia Pallottinum)
W jęz. hebrajskim w tym wierszu mamy użyte słowo gin’ah, które oznacza gorliwość, zapalczywość Bożą wynikającą z uczucia zazdrości.
Pan Bóg pozostawił w Prawie Mojżeszowym wyraźną informację na temat swojej zazdrości, o czym czytamy w 5 Moj. 5:7-9; „Nie będziesz miał innych bogów obok mnie. Nie uczyń sobie podobizny rzeźbionej czegokolwiek, co jest na niebie w górze i co jest na ziemi w dole, i tego, co jest w wodzie pod ziemią. Nie będziesz się im kłaniał i nie będziesz im służył, gdyż Ja, Pan, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym, który karze winę ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia tych, którzy mię nienawidzą,”
"Oni zaś kusili Boga i buntowali się przeciwko Najwyższemu, I nie strzegli przykazań jego, Lecz odstępowali i byli niewierni jak ojcowie ich; Zawiedli jak łuk obwisły. Rozgniewali go swoim bałwochwalstwem na wzgórzach, A bałwanami swymi wzbudzili jego zazdrość. Bóg usłyszał to, zapłonął gniewem I zupełnie odrzucił Izraela." Ps. 78:56-59
„ Lecz mój lud zapomniał o mnie, ofiarując kadzidła nicościom, które sprawiły, że się potknęli na swoich drogach, na ścieżkach starodawnych, aby chodzić po manowcach, po drodze nie utorowanej, Aby swoją ziemię uczynić przedmiotem zgrozy i wiecznym pośmiewiskiem, tak że każdy, kto obok przechodzi, zdumiewa się i potrząsa głową. Jak wschodni wiatr ich rozproszę przed wrogiem, plecy, a nie twarz, im ukażę w dniu ich zagłady.” Jer. 18:15-17
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz