Ezechiela 9: 7-11

„I rozkazał im: Zbezcześćcie Świątynię i napełnijcie dziedzińce pomordowanymi. Wychodźcie! Wyszli i zabijali w mieście. I stało się, gdy oni mordowali, ja pozostałem sam i upadłem na twarz. Wołałem i prosiłem: Ach, Panie, Jahwe! Czy Ty, wylewając swój gniew na Jerozolimę, chcesz wytracić całą Resztę Izraela? Wtedy rzekł do mnie: Wina Domu Izraela i Judy jest bardzo, bardzo wielka. Kraj pełen jest krwi, a miasto przepełnia bezprawie. Mówią bowiem: Jahwe opuścił kraj, Jahwe nie widzi. Więc Ja także [zwrócę się przeciw nim]. Oko moje nie spojrzy z litością. Nie zmiłuję się. Postępowanie ich złożę na ich głowy. Oto mąż odziany w lniane szaty, który miał u swego boku przybory [pisarskie], zdał sprawę mówiąc: Uczyniłem tak, jak mi rozkazałeś." (Biblia Poznańska 1974/75)

„Bo im był rzekł: Splugawcie ten dom, a napełnijcie sieni pobitymi; idźcież. A wyszedłszy zabijali w mieście. A gdy ich pozabijali, a jam pozostał, tedym padł na oblicze moje, i zawołałem a rzekłem: Ach panujący Panie! izali ty wytracisz wszystek ostatek Izraelski, wylewając popędliwość swoję na Jeruzalem? I rzekł do mnie: Nieprawość domu Izraelskiego i Judzkiego nader jest bardzo wielka, i napełniona jest ziemia krwią, a miasto pełne jest przewrotności; bo mówili: Pan tę ziemię opuścił, a Pan nie widzi nas. Przetoż i Ja toż uczynię, nie sfolguje oko moje, ani się zmiłuję, drogę ich na głowę ich obrócę. A oto mąż on odziany szatą lnianą, przy którego biodrach był kałamarz, oznajmił to mówiąc: Uczyniłem tak, jakoś mi rozkazał." (Biblia Gdańska 1632)

Upadłem na twarz i błagałem: „Ach! Panie, BOŻE!
 
W poprzednim fragmencie czytaliśmy, że od strony bramy górnej, która była zwrócona ku północy przyszło sześciu ludzi. Każdy trzymał w ręce broń zagłady, narzędzia miażdżenia, burzenia. Dalej czytaliśmy, że „między nimi był pewien człowiek ubrany w lnianą szatę, a przy boku miał przybory pisarskie. Ludzie ci weszli i stanęli obok ołtarza z brązu.” Niektórzy bibliści wskazują, że człowiek ubrany w lnianą szatę to anioł zagłady, ten sam który omijał, znakowane krwią baranka, domy Izraelitów w ziemi Goszen. Jeszcze inni uważają, że była to postać samego Pana Jezusa, ta sama, która towarzyszyła trzem młodzieńcom w piecu ognistym.

Człowiek ubrany w lnianą szatę, z przyborami pisarskimi przy boku, najpierw oznakował ludzi wzdychających i trapiących się z powodu wielkiego odstępstwa i bezbożności w Izraelu, następnie wydał rozkazy pozostałym, zabijcie nieoznaczonych, zacznijcie od świątyni, „zbezcześćcie świątynię i zapełnijcie dziedzińce pomordowanymi. Idźcie!” Wyszli więc i zabijali w mieście.

Pamiętajmy, że jest to nadal widzenie. Jednak to wstrząsające widowisko urzeczywistni się już wkrótce. Pozostało niecałe pięć lat. 

To jest trudny czas dla proroka Ezechiela. Przypomnijmy sobie jego reakcję na Boże powołanie. W Ezech. 3:14-15 czytaliśmy „A Duch podniósł umie i porwał z sobą. I szedłem w zaprawionym goryczą podnieceniu ducha, a ręka Pana mocno mi ciążyła. I przybyłem do Tel-Abib do wygnańców mieszkających nad rzeką Kebar, i przebywałem tam osłupiały siedem dni wśród nich.” Potem prorok przez ponad rok leży przed makietą oblężonej Jerozolimy. Teraz bogobojny kapłan widzi najpierw wielkie odstępstwo, bałwochwalstwo i przewrotność w samym środku domu Bożego, w Świątyni, a za moment scena się zmienia i Ezechiel widzi wylanie gniewu Bożego na mieszkańców Jerozolimy. To jest ogromny ciężar jaki Bóg kładzie na ramiona proroka. Ezechiel tak to wspomina; „Gdy oni mordowali, ja zostałem sam. Upadłem na twarz i błagałem: „Ach! Panie, BOŻE! Czy chcesz zgładzić całą Resztę Izraela, że wylewasz Twoje oburzenie na Jerozolimę?".

Prorok ujmuje się, wstawia u Pana Boga za resztką. Idea resztki, pozostałych jest nam dobrze znana z lektury innych proroctw, a także ze studium Księgi Objawienia, pozostali w Tiatyrze, kilka osób w Sardes.  Wierzę, że w czasach ostatecznych ostatni członkowie Kościoła Pana Jezusa będą pełnić rolę „resztki”.

Idea resztki jest dobrze znana w Słowie Bożym. Z wielomilionowego tłumu tylko Jozue i Kaleb przetrwali wędrówkę po pustyni i stali się naczyniem, które Bóg użył, by wprowadzić Swój naród do Ziemi Obiecanej. To byli ci pozostali. Każdy czas w historii ma swoją resztkę, swoich pozostałych Potem za Gedeona Pan powiedział „Przez tych trzystu mężów, którzy chłeptali wodę, wybawię was. To byli również ci pozostali. Dalej historia Ezdrasza. „Panie Boże Izraela, Ty jesteś sprawiedliwy, że chociaż resztka z nas ocalała, jak to jest dzisiaj. Oto stoimy przed Twoim obliczem splamieni winą, choć nie godzi się nam z tego powodu stać przed Twoim obliczem” (Ez. 9:15) – tak modlił się Ezdrasz, a potem od tych pozostałych zaczęła się odnowa, wielkie ożywienie w Izraelu. Potem o RESZTCE czytamy w proroctwach. Podam zaledwie kilka cytatów.
„Resztka nawróci się, resztka Jakuba, do Boga Mocarza.” Izaj. 10:21; „W owym dniu będzie Pan Zastępów ozdobną koroną i wspaniałym diademem dla resztki swojego ludu,” Izaj. 28:5; „A pozostała przy życiu resztka domu Judy znowu zapuści korzenie w głąb i wyda owoc w górze, Gdyż z Jeruzalemu wyjdzie resztka, a z góry Syjon poczet ocalonych. Dokona tego gorliwość Pana Zastępów.” Izaj. 37:31; „Gdyż tak mówi Pan: Wydajcie radosne okrzyki nad Jakubem, wykrzykujcie nad przewodnikiem narodów! Zwiastujcie, wysławiajcie i mówcie: Pan wybawił swój lud, resztkę Izraela!” Jer. 31:7

„Potem będzie resztka Jakuba wśród wielu ludów jak rosa, która pochodzi od Pana, jak obfite deszcze na zieleń, która nie czeka na ludzi ani nie pokłada nadziei w synach ludzkich.” Mich. 5:6; „W owym czasie będę przeszukiwał Jeruzalem w świetle pochodni i będę karał mężów, którzy siedzą zdrętwieli nad mętnymi resztkami wina i mówią w swoim sercu: Nie uczyni Pan nic dobrego ani też nic złego.” Sof. 1:12; „Resztka Izraela nie będzie się dopuszczała bezprawia, nie będzie mówiła kłamstwa i w ich ustach nie znajdzie się język zdradliwy. Zaiste, będą się paść i odpoczywać, a nikt nie będzie ich straszył.” Sof. 3:13; „A Izajasz woła nad Izraelem: Choćby liczba synów Izraela była jak piasek morski, tylko resztka ocalona będzie; Bo Pan wykona wyrok, rychło i w krótkim czasie na ziemi.” Rzym. 9:27-28

Boże narzędzie, ci pozostali, ta resztka, maleńka trzódka, musi trzymać się mocno tego powierzonego dziedzictwa, świadectwa Jezusa, aż On przyjdzie. „Nie bój się, maleńka trzódko! Gdyż upodobało się Ojcu waszemu dać wam Królestwo. Łuk. 12:32

„A człowiek ubrany w lniane szaty i mający u swego boku przybory pisarskie tak oznajmił:  

„Uczyniłem, jak mi poleciłeś"."

Urzeczywistnienie kary Bożej nad Izraelem nieuchronnie zbliża się. Z dzisiejszego fragmentu widzimy, że głównym grzechem narodu było odstawienie Pana Boga na bok, odwrócenie się od niego plecami. „Mówią bowiem: PAN opuścił kraj. PAN nie widzi”; Innymi ważnymi przyczynami gniewu Bożego to przemoc i przewrotność; „W kraju przelewa się krew, a w mieście zapanowała przewrotność” Tej sprawie poświecę następny, oddzielny wątek. „ W owym czasie będę przeszukiwał Jeruzalem w świetle pochodni i będę karał mężów, którzy siedzą zdrętwieli nad mętnymi resztkami wina i mówią w swoim sercu: Nie uczyni Pan nic dobrego ani też nic złego.” Sof. 1:12

Księga Objawienia jest analogią Księgi Ezechiela. Dzisiaj wielu ludzi odwraca się od Pana Boga, odstawia Go jak się odstawia w kąt nieużyteczne naczynie. Urzeczywistnienie kary Bożej i wylania surowego gniewu Bożego nad współczesnym światem również nieuchronnie zbliża się. Pozostało niewiele lat... może pięć... tego nie wiemy...