Blask tego, co pojawiło się jako chwała Pana...

"Wtedy rzekł Mojżesz: Uczyńcie to, co nakazał Pan, a ukaże się wam chwała Pana."
3 Mojżeszowa 9:6
 
Czytamy, że Ezechiel ujrzał chwałę Bożą. Co to oznacza ? Co to jest chwała Boża? To jest kluczowy temat w Biblii, ważny dla nas i dla naszych wspólnot. Na temat chwały Bożej można by napisać książkę, może ni jedną, postaram się jednak ująć ten temat w kilku zdaniach. W Księdze Ezechiela o chwale Bożej czytamy w kilku miejscach.

"Jak wygląda tęcza, która pojawia się na obłoku, gdy pada deszcz, tak wyglądał wokoło blask tego, co pojawiło się jako chwała Pana; gdy ją ujrzałem, upadłem na twarz. I słyszałem głos tego, który przemówił." 1:28; "Potem Duch podniósł mnie; i słyszałem za sobą potężny łoskot, gdy chwała Pana podniosła się ze swojego miejsca." 3:12; "Wstałem więc i wyszedłem na równinę, a oto stała tam chwała Pana taka jak ta chwała, którą widziałem nad rzeką Kebar, i upadłem na twarz." 3:23 „I widziałem, a oto była postać z wyglądu jakby człowiek; w dół od tego, co wyglądało jak jego biodra, był ogień, a w górę od tego, co wyglądało jak jego biodra, był blask, jakby połysk polerowanego kruszcu. I wyciągnął coś w kształcie ręki, i chwycił mnie za włosy na głowie. A duch uniósł mnie w górę między ziemię a niebo, i zaprowadził mnie w widzeniach Bożych do Jeruzalemu, do wejścia bramy wewnętrznej, zwróconej ku północy, gdzie znajdował się znienawidzony posąg, pobudzający do nienawiści. A oto była tam chwała Boga izraelskiego, podobna do tej w widzeniu, które miałem na równinie.” 8:2-4; "I podniosła się chwała Pana znad cherubów do progu przybytku, i przybytek napełnił się obłokiem, a dziedziniec był pełen blasku chwały Pana." 10:4; "Potem odsunęła się chwała Pana od progu przybytku i stanęła nad cherubami." 10:18; "I uniosła się chwała Pana ze środka miasta, i zatrzymała się na górze, która jest na wschód od miasta." 11:23; "Gdy chwała Pana weszła do świątyni bramą, która jest zwrócona ku wschodowi," 43:4; "Potem poprowadził mnie w kierunku bramy północnej przed front świątyni; i spojrzałem, a oto chwała Pana wypełniała świątynię Pana. I padłem na twarz," 44:4

„A przecież Ty jesteś święty, Przebywasz w chwałach Izraela.” 
Ps. 22:4 

Oryginalne słowo hebrajskie kabod - przetłumaczone na grecki jako doxa, a na łacinę jako gloria - oznacza to, co zawiera 'wartość', 'wagę' osoby, jej znaczenie, wybijającą się osobowość. Kabod oznacza też 'wagę', ale nie w sensie mierzonego ciężaru, ale w sensie znaczenia, rangi, ważności, doniosłości, pozycji. Z tego słowa pochodzi inne słowo, kabed, które oznacza, bogaty, zasobny. A więc na podstawie takiej definicji można powiedzieć, że „chwała Boża” to wartość, waga, majestat Boży jaki może ukazać się człowiekowi. To Bóg który  pozwala się „zobaczyć”; „odczuć”, „dotknąć” bez groźby utraty życia.

Chwała Boża, jej „waga” manifestuje się w cudowny sposób i jest widzialna i namacalna. Ukazuje się w ogniu, w obłoku, w światłości i powoduje, że ludzie nie mogą ustać na własnych nogach. „I stało się, gdy jeszcze Aaron przemawiał do całego zboru synów izraelskich, zwrócili się ku pustyni, a oto ukazała się chwała Pańska w obłoku.” 2 Moj. 16:10; „Gdy Mojżesz wstąpił na górę, obłok zakrył ją. I zamieszkała chwała Pana na górze Synaj, a obłok okrywał ją przez sześć dni. Siódmego dnia zawołał na Mojżesza z obłoku. A chwała Pana wyglądała w oczach synów izraelskich jak ogień trawiący na szczycie góry.” 2 Moj. 24:15-17  
„Wtedy obłok zakrył Namiot Zgromadzenia, a chwała Pana napełniła przybytek. Mojżesz nie mógł wejść do Namiotu Zgromadzenia, gdyż spoczywał na nim obłok a chwała Pana napełniała przybytek. Ilekroć obłok podnosił się w górę nad przybytkiem, wyruszali synowie izraelscy w drogę w ciągu całej swej wędrówki, Gdy zaś obłok nie podnosił się, nie wyruszali w drogę aż do dnia, gdy znów się podniósł. Obłok Pana bowiem był nad przybytkiem w dzień, w nocy zaś był w nim ogień przed oczyma całego domu izraelskiego w ciągu całej ich wędrówki.” 2 Moj. 40:34-38; „Mojżesz i Aaron weszli do Namiotu Zgromadzenia, a potem wyszli i błogosławili lud, a chwała Pana ukazała się całemu ludowi. Wyszedł bowiem ogień od Pana i strawił na ołtarzu ofiarę całopalną i tłuszcz. A gdy to ujrzał cały lud, wydał radosny okrzyk i padł na twarz.” 3 Moj. 9:23-24 "Mojżesz i Aaron odeszli sprzed zgromadzenia, skierowali się ku wejściu do Namiotu Zgromadzenia, upadli na swoje twarze i wtedy ukazała się im chwała Pana." 4 Mojżeszowa 20:6

"Tak iż kapłani nie mogli tam ustać z powodu tego obłoku, aby pełnić swoją służbę, gdyż chwała Pańska napełniła świątynię Pańską." 1 Królewska 8:11; "A gdy Salomon zakończył modlitwę, spadł ogień z niebios i strawił ofiarę całopalną i ofiary rzeźne, a chwała Pańska wypełniła świątynię. I nie mogli kapłani wejść do świątyni Pańskiej, gdyż chwała Pańska wypełniła świątynię Pańską." 2 Kronik 7:1,2
 
Oddawanie chwały Bogu, to uznanie Jego samego, i w Nim najwyższej wartości. Można powiedzieć, że Bóg jest jedyną naszą wartością. Apostoł Paweł pisze, gdy poznałem Chrystusa, wszystko inne uznałem za śmieci. Oddawanie chwały Bogu nie polega na wypowiadaniu czy wyśpiewywaniu tysiąca słów. Oddawanie chwały Bogu to jest przede wszystkim postawa naszego serca, uznająca Boga za najwyższą wartość. To uroczyste, podniosłe wyrażenie największego uznania dla Niego. Ta najwyższa wartość jest również wyrażona w imieniu Bożym JHWH, „Jestem, który jestem”, "Ja jestem". Oprócz mnie nie ma nikogo. Nie ma takiego jak Ja, kto by posiadał taką wagę, wartość, rangę doniosłość i majestat jak Ja. Lud Boży musi to sobie uzmysłowić, czym tak naprawdę jest chwała Boża, dopiero wtedy jest możliwe oddawanie Bogu prawdziwej chwały, tak jak to się Jemu podoba. W duchu i w prawdzie.

„A więc: Czy jecie, czy pijecie, czy cokolwiek czynicie, wszystko czyńcie na chwałę Bożą.” 
1 Kor. 10:31