Nawróćcie się więc, a żyć będziecie! cz.1

A rozpusta i wszelka nieczystość lub chciwość niech nawet nie będą wymieniane wśród was, jak przystoi świętym, także bezwstyd i błazeńska mowa lub nieprzyzwoite żarty, które nie przystoją, lecz raczej dziękczynienie. Gdyż to wiedzcie na pewno, iż żaden rozpustnik albo nieczysty, lub chciwiec, to znaczy bałwochwalca, nie ma udziału w Królestwie Chrystusowym i Bożym. Efezjan 5: 3-5

Najważniejszą sprawą do załatwienia, na kilka lat przed zburzeniem Jerozolimy i upadkiem dynastii Dawida, jest kwestia opamiętania się i nawrócenia. Jeżeli podążacie wraz ze mną poprzez studium Księgi Ezechiela od początku, zapewne zauważyliście, że lud Boży w swojej wędrówce zaszedł bardzo daleko w swoim odstępstwie. Teraz koniecznie potrzebny byłby odwrót, by nie odejść zbyt daleko, poza granicę, skąd nie będzie powrotu przez siedemdziesiąt lat. Nawrócenie jest nadzieją i jedyną szansą dla pokolenia Króla Sedekiasza i proroka Jeremiasza na powrót w kierunku Pana Boga. Czy naród Izraela skorzysta z tej możliwości?

Kiedy spoglądamy się na współczesny kościół chrześcijański, szczególnie ten zamerykanizowany, neoewangelikany, widzimy jak szybko podąża on coraz dalej od Pana Boga, tak jak kiedyś Izrael w swoim odstępstwie. Dzisiaj zacierają się granice pomiędzy czystością a nieczystością. Nie ma już czynów obrzydliwych dla Boga. Pan Bóg zmienił gust i lubi obecnie wszystko to na co w Starym Testamencie nie mógł patrzeć, bo było ohydne.

Nawrócenie, z hebrajskiego „שׁוּב” shuwb, z greckiego „επιστρέφω” epistrefo oznacza prostą czynność jaką jest zawracanie. W języku biblijnym oznacza przemianę duchową, przyjęcie jakiegoś nowego, lub powrót do właściwego systemu wartości, poglądów, zasad. W życiu człowieka mamy do czynienia z dwoma znaczeniami tego słowa. Jedni muszą koniecznie się nawrócić do Pana Boga, inni zawrócić. Prorok Ezechiel oraz inni prorocy nawołują naród Izraelski do zawrócenia. Współczesny kościół chrześcijański jest w podobnym miejscu. W wielu dziedzinach potrzebuje zawrócenia i podążenia we właściwym kierunku.

W Nowym Testamencie bliskoznacznym terminem jest metanoja z greckiego "μετανοια", metanoja, przemiana (meta) umysłu (nous) Metanoja w języku biblijnym oznacza zmianę sposobu myślenia i postępowania, odnowę duchową. Słowo to jest użyte w Nowym Testamencie 24 razy. Co ciekawe, w Septuagincie czasownikiem "μετανοεω" zastępowane jest hebrajskie słowo "נָחַם" (nacham), oznaczające:  odczuwać żal i skruchę, trapić się, wzdychać, pokutować

Nawróćcie się ( μετανοειτε metanoeite opamiętajcie się, zmieńcie myślenie ) się, bo bliskie jest królestwo niebieskie (Mt 3,2) „Nie przyszedłem wzywać do upamiętania (μετανοειτε) sprawiedliwych, lecz grzesznych.” Łukasza 5:32 ( Żydzi w czasach Pana Jezusa musieli już nie tylko zawrócić, ale zmienić sposób myślenia.

Ewangelia wg Ezechiela jest prosta. A gdy bezbożny zatrzyma się, zastanowi się, opamięta się, zdejmie różowe okulary grzechu i zobaczy w jakim jest miejscu, zawróci, przyjrzy się wszystkim swoim uczynkom, których się dopuszczał i odwróci się od wszystkich swoich przestępstw, które popełnił; na pewno będzie żył, nie umrze.

Nawróćcie się więc, a żyć będziecie!

„Gdy bezbożny przyjrzy się wszystkim swoim uczynkom, których się dopuszczał, i odejdzie od nich, z pewnością pozostanie przy życiu. Taki nie umrze. (…) Nawróćcie się, porzućcie wszystkie wasze złe uczynki, żeby już nigdy nie były dla was okazją do dalszych upadków. Odrzućcie od siebie wszystkie nieprawości, których dopuszczaliście się kiedyś. Uczyńcie sobie nowe serce i nowego ducha. Czemuż koniecznie chcecie zginąć, (...) Ja przecież nie znajduję żadnego upodobania w śmierci tego, który ma umrzeć. Taki jest wyrok Boga i Pana. Nawróćcie się więc, abyście mogli pozostać przy życiu." Ezechiela 18r.

Idea odwrócenia się od grzechu i nawrócenia czy zawrócenia do Pana Boga jest bardzo ważną w całym Piśmie Świętym, i nie jest to temat tylko nowotestamentowy. W Starym Testamencie czytamy, że naród wybrany to naród twardego karku, dom przekory, lud zbuntowany. Już w Księdze Powtórzonego Prawa Pan Bóg przewiduje określone kłopoty z Izraelem i pisze o przyszłej potrzebie nawrócenia, zawrócenia;

„I rozproszy was Pan między ludami, a pozostaniecie tylko nieliczną garstką wśród narodów, do których was Pan zaprowadzi. A tam będziecie służyli bogom będącym dziełem rąk ludzkich z drzewa i kamienia, którzy nie widzą i nie słyszą, nie jedzą i nie wąchają. I będziecie tam szukać Pana, swego Boga. Znajdziesz go, jeżeli będziesz go szukał całym swoim sercem i całą swoją duszą. Gdy znajdziesz się w niedoli i spotka cię to wszystko u kresu dni, nawrócisz się do Pana, swego Boga, i będziesz słuchał jego głosu, gdyż Pan, twój Bóg, jest Bogiem miłosiernym, nie opuści cię ani cię nie zniszczy i nie zapomni o przymierzu z ojcami twoimi, które im zaprzysiągł. Zapytaj się dawnych czasów, które były przed tobą od dnia, kiedy stworzył Bóg na ziemi człowieka, i od krańca aż po kraniec niebios, czy stało się już coś tak wielkiego albo czy słyszano kiedy o czymś podobnym? Czy kiedykolwiek jakiś lud słyszał głos Boga przemawiającego spośród ognia, jak ty słyszałeś, i pozostał żywy? Ks. Powt. Prawa 4:27-33

„Gdy tedy przyjdzie na cię to wszystko, błogosławieństwo i przekleństwo, które ci przedłożyłem, i weźmiesz je sobie do serca pośród wszystkich narodów, dokąd wypędzi cię Pan, Bóg twój, i nawrócisz się do Pana, Boga twego, i będziesz słuchał jego głosu zgodnie z tym wszystkim, co ja ci dziś nakazuję, ty i twoi synowie, z całego serca twego i z całej duszy twojej, to wtedy przywróci Pan, Bóg twój, twoich jeńców i zmiłuje się nad tobą, i zgromadzi cię z powrotem ze wszystkich ludów, gdzie cię rozproszył Pan, Bóg twój. Choćby twoi wygnańcy byli na krańcu nieba, to i stamtąd zgromadzi cię Pan, Bóg twój, i stamtąd cię zabierze, i sprowadzi cię Pan, Bóg twój, do ziemi, którą posiadali twoi ojcowie, i posiądziesz ją i ty, i uczyni cię szczęśliwszym i liczniejszym od twoich ojców. I obrzeże Pan, Bóg twój, twoje serce i serce twego potomstwa, abyś miłował Pana, Boga twego, z całego serca twego i z całej duszy twojej, abyś żył. Włoży zaś Pan, Bóg twój, wszystkie te przekleństwa na twoich nieprzyjaciół i na tych, którzy cię nienawidzili i prześladowali. Ty zaś nawrócisz się i będziesz słuchał głosu Pana, i spełniał wszystkie jego przykazania, które ja ci dziś nadaję. Obficie obdarzy cię Pan, Bóg twój, dobrem w każdym dziele twoich rąk, w twoim potomstwie, w rozpłodzie twojego bydła, w plonie twojej ziemi, gdyż Pan znów radować się będzie twoją pomyślnością, jak radował się twoimi ojcami, jeżeli będziesz słuchał głosu Pana, Boga twego, i będziesz przestrzegał jego przykazań i ustaw zapisanych w księdze tego zakonu, jeżeli nawrócisz się do Pana, Boga twego, z całego serca twego i z całej duszy twojej. Ks. Powt. Prawa 30:1-10

Po wejściu do Ziemi Obiecanej nastąpił okres odchodzenia i zawracania do Pana Boga. „Zaś wśród tych prawie czterystu pięćdziesięciu lat dawał sędziów, aż do proroka Samuela." Dzieje Apostolskie 13:20 Biblia Gdańska. To był okres Sędziów. Trwał on około 450 lat. Księga Sędziów to krótka księga, szybko się ją czyta, ale musimy wiedzieć, że obejmuje ona długi okres czasu. Przez pięć pokoleń Izrael doświadczał „huśtawki” duchowej. Odstępstwo i zawracanie. Od czasów Samuela pojawili się w Izraelu prorocy którzy podjęli się służby stabilizacji tej sytuacji, nawracania lub zawracania ludu Bożego na właściwe tory.

W 1 Ks. Samuela 7:1-4 czytamy; „Przyszli tedy mężowie z Kiriat-Jearim i sprowadzili Skrzynię Pańską, i zawieźli ją do domu Abinadaba na wzgórzu. Syna zaś jego, Eleazara, poświęcili, aby pilnował Skrzyni Pańskiej. Od tego dnia, gdy Skrzynia pozostawała w Kiriat-Jearim, upłynęło sporo czasu, mianowicie dwadzieścia lat, cały zaś dom Izraela żałował i nawrócił się do Pana. I rzekł Samuel do całego Izraela, mówiąc: Jeżeli chcecie z całego serca nawrócić się do Pana, usuńcie obcych bogów spośród siebie oraz Asztarty i zwróćcie wasze serca do Pana, i służcie wyłącznie jemu, a wybawi was z ręki Filistyńczyków. I usunęli synowie izraelscy Baalów i Asztarty, i służyli wyłącznie Panu.”

W 1 Księdze Królewskiej 8:33-49, mamy zapisaną piękną mowę, właściwie modlitwę króla Salomona wygłoszoną podczas otwarcia i poświecenia Świątyni. Świątyni która za czasów Jeremiasza i Ezechiela została ograbiona i zburzona. „Gdy twój lud izraelski zostanie pobity przez nieprzyjaciela za to, że zgrzeszyli przeciwko tobie, lecz potem nawrócą się do ciebie, wyznają twoje imię i będą się modlić i błagać cię w tym przybytku, to Ty usłysz to w niebie i odpuść grzech twojego ludu izraelskiego i pozwól im wrócić do ziemi, którą dałeś ich ojcom. Gdy niebiosa będą zamknięte i nie będzie deszczu, dlatego że zgrzeszyli przed tobą, lecz potem będą się modlić na tym miejscu i wyznawać twoje imię, i odwrócą się od swojego grzechu, gdyż ich poniżyłeś, To Ty usłysz to w niebie i odpuść grzech twoich sług i twojego ludu izraelskiego, bo Ty uczysz ich drogi dobrej, jaką mają kroczyć; a potem spuścisz deszcz na twoją ziemię, którą dałeś twojemu ludowi w dziedziczne posiadanie, A gdy nastanie głód w ziemi i gdy przyjdzie zaraza, śnieć, rdza, szarańcza, gdy jego nieprzyjaciel udręczy go w którymś z miast jego ziemi, gdy nastanie jakakolwiek plaga, jakakolwiek choroba, Wtedy wszelką modlitwę, wszelkie błaganie, jakiekolwiek wypowie poszczególny człowiek lub cały twój lud izraelski, kto tylko odczuje to w swoim sercu jako cios i wzniesie swoje dłonie ku temu przybytkowi, Ty racz wysłuchać w niebie, w miejscu, gdzie mieszkasz, i odpuścić i wkroczyć, i dać każdemu według wszystkich jego postępków, Ty bowiem znasz jego serce, gdyż Ty jedynie znasz serca wszystkich synów ludzkich, aby się ciebie bali po wszystkie dni swojego życia w ziemi, którą dałeś naszym ojcom. A także cudzoziemca, który nie należy do twojego ludu izraelskiego, a przyjdzie z ziemi dalekiej ze względu na twoje imię - usłyszą bowiem o twoim wielkim imieniu i o twojej potężnej mocy, i o twoim wyciągniętym ramieniu - gdy tedy przyjdzie i modlić się będzie w tym przybytku, Ty racz wysłuchać w niebie, w miejscu, gdzie mieszkasz, i spełnić to wszystko, o co woła do ciebie ten cudzoziemiec, aby wszystkie ludy ziemi poznały twoje imię i bały się ciebie, jak twój lud izraelski, i aby wiedziały, że twoje imię wymieniane jest w tym przybytku, który zbudowałem. Gdy twój lud wyruszy na wojnę przeciwko twojemu nieprzyjacielowi, drogą, którą Ty ich wyślesz, i pomodlą się do Pana, zwróceni w stronę miasta, które wybrałeś, i w stronę przybytku, który zbudowałem dla twojego imienia, Ty racz wysłuchać w niebie ich modlitwy i błagania i uznać ich prawo. Lecz jeżeli zgrzeszą przeciwko tobie - gdyż nie ma człowieka, który by nie zgrzeszył - i Ty rozgniewawszy się na nich wydasz ich w ręce nieprzyjaciela, i uprowadzą ich zaborcy ich do ziemi nieprzyjacielskiej, dalekiej czy bliskiej - i wezmą to sobie do serca w ziemi, do której zostali uprowadzeni, i nawrócą się do ciebie, i będą cię błagać w ziemi tych, którzy ich uprowadzili, powiadając: Zgrzeszyliśmy i zawiniliśmy, i postąpiliśmy bezbożnie, i nawrócą się do ciebie z całego swego serca i z całej swojej duszy w ziemi swoich nieprzyjaciół, którzy ich uprowadzili, i będą się modlić do ciebie zwróceni w stronę swojej ziemi, którą dałeś ich ojcom, i w stronę miasta, które wybrałeś, i w stronę przybytku, który zbudowałem dla imienia twojego, Ty racz wysłuchać w niebie, w miejscu, gdzie mieszkasz, ich modlitwy i błagania i uznać ich prawo, i odpuścić twojemu ludowi to, czym zgrzeszyli przeciwko tobie, i wszystkie wykroczenia, którymi zawinili przeciwko tobie, i wzbudzić litość nad nimi u tych, którzy ich uprowadzili, aby się nad nimi zlitowali. Gdyż twój to lud i twoje dziedzictwo, które wyprowadziłeś z Egiptu, z samego środka tygla żelaznego. Niechże tedy twoje oczy będą otwarte na błaganie sługi twego i na błaganie twojego ludu izraelskiego, abyś ich wysłuchał, ilekroć zawołają do ciebie.”

Wielka szkoda, że sam Salomon, a potem większość jego synów, nie dostosowała się do tej mowy...