„Tak mówi Pan, WIEKUISTY: Ja wezmę jedną latorośl z puszystej iglicy wysokiego cedru i ją zasadzę. Zerwę młodą latorośl z najwyższej jego odrośli i ją wszczepię na wysokiej, i wyniosłej górze. Wszczepię ją na wyniosłej górze izraelskiej, więc puści gałązki, wyda owoce, stanie się wspaniałym cedrem i zagnieździ się pod nim wszelkie ptactwo różnorakiego upierzenia; będą się gnieździć pod cieniem jego gałęzi. Zaś wszystkie polne drzewa poznają, że Ja, WIEKUISTY, poniżyłem wysokie drzewo a wywyższyłem niskie; wysuszyłem świeże drzewo – a rozwinąłem drzewo uschłe. Ja, WIEKUISTY, to wypowiedziałem i spełnię." (Nowa Biblia Gdańska 2011)
Na początek chciałem podzielić się pewną ważną myślą. Lubię czytać Księgę Nehemiasza i Ezdrasza. To są Księgi opisujące powrót Judejczyków z niewoli w Babilonie. Opisują one wydarzenia które miały miejsce za około 73 lata od chwili gdy Ezechiel opowiedział zagadkę o dwóch orłach. Myślę, ze Księga Ezechiela jest wspaniałym wstępem do Księgi Nehemiasza czy Ezdrasza.
Wracając do naszego rozdziału, mamy tutaj, w przypowieści o orłach mowę o cedrze. Dlaczego akurat cedr który rośnie w Libanie, posłużył prorokowi za ilustrację, a nie jakieś inne drzewo? Cedr rośnie w górach, rośnie w lasach na wysokości do 1300 – 1500 m n.p.m. Na takiej wysokości latają orły. A one najlepiej reprezentują tutaj godność królewską. Cedr osiąga wysokość do 42 m. To majestatyczne drzewo jest długowieczne, może żyć 2-3 tysięcy lat a średnica pnia może dochodzić do 2-3 m. Ma silny system korzenny, najgłębsze korzenie mają 6 do 7 metrów długości. Praktycznie cedr jest nie do wyrwania, nawet podczas potężnych wichur. Tutaj do cedru zostało porównane Księstwo Judy (dynastia Dawida) ze stolicą w Jerozolimie. Wydawałoby się długowieczne i nie do wyrwania. W Biblii cedr nazywany był „chwałą Libanu”, w poezji symbolizował dostojeństwo, siłę i majestat.
Ja wezmę jedną latorośl z puszystej iglicy wysokiego cedru
Pod koniec tej zagadkowej opowieści Pan BÓG mówi: „Wezmę wierzchołek z wysokiego cedru i zasadzę. Z czubka jego młodego pędu odłamię gałązkę i umieszczę ją na wyniosłej i masywnej górze. Posadzę ją na wysokiej górze Izraela. Wypuści pędy i wyda owoce. Stanie się cedrem wspaniałym. Wszelkiego rodzaju ptactwo będzie pod nim mieszkać i w cieniu jego gałęzi zakładać gniazda. I przekonają się wszystkie drzewa polne, że Ja, PAN, poniżam drzewo wysokie, a wywyższam drzewo niskie. Sprawiam, że usycha drzewo zielone, a zakwita drzewo suche. Ja, PAN, to powiedziałem i wykonam."
Tu jest mowa o przyszłości. Pan Bóg mówi: „Ja wezmę jedną latorośl z puszystej iglicy wysokiego cedru.” To jest zapowiedź Mesjasza, którego Pan Bóg Posadzi na wysokiej górze Izraela. Zapewne jest tutaj mowa o górze Synaj. Taką interpretację potwierdzają inne miejsca w Biblii. O „latorośli” z wyraźnym wskazaniem na Mesjasza, na osobę Pana Jezusa Chrystusa pisali prorocy Izajasz i Jeremiasz:
„W owym dniu latorośl Pana stanie się ozdobą i chwałą, a owoc ziemi chlubą i krasą ocalonych Izraela. I będzie tak, że kto pozostanie na Syjonie i ostoi się w Jeruzalemie, będzie nazwany świętym; każdy, kto jest zapisany wśród żywych w Jeruzalemie. Gdy Pan zmyje brud córek syjońskich i usunie plamy krwi z Jeruzalemu.” Izajasza 4:2-4; „I wyrośnie różdżka z pnia Isajego, a pęd z jego korzeni wyda owoc. I spocznie na nim Duch Pana; Duch mądrości i rozumu, Duch rady i mocy, Duch poznania i bojaźni Pana.” Izajasza 11:1-3; „Wyrósł bowiem przed nim jako latorośl i jako korzeń z suchej ziemi. Nie miał postawy ani urody, które by pociągały nasze oczy i nie był to wygląd, który by nam się mógł podobać. Wzgardzony był i opuszczony przez ludzi, mąż boleści, doświadczony w cierpieniu jak ten, przed którym zakrywa się twarz, wzgardzony tak, że nie zważaliśmy na Niego. Lecz on nasze choroby nosił, nasze cierpienia wziął na siebie. A my mniemaliśmy, że jest zraniony, przez Boga zbity i umęczony. Lecz on zraniony jest za występki nasze, starty za winy nasze. Ukarany został dla naszego zbawienia, a jego ranami jesteśmy uleczeni.” Izajasza 53:2-6
„Oto idą dni - mówi Pan - że wzbudzę Dawidowi sprawiedliwą latorośl: Będzie panował jako król i mądrze postępował; i będzie stosował prawo i sprawiedliwość na ziemi. Za jego dni Juda będzie wybawiony, a Izrael będzie bezpiecznie mieszkał; a to jest jego imię, którym go zwać będą: Pan sprawiedliwością naszą.” Jeremiasz 23:5,6; „Oto idą dni, mówi Pan, gdy spełnię dobrą obietnicę, którą wypowiedziałem o domu Izraela i o domu Judy. W owych dniach i w owym czasie sprawię, że prawdziwa latorośl wyrośnie Dawidowi. Będzie wykonywał prawo i sprawiedliwość na ziemi. W owych dniach Juda będzie wybawiony, a Jaruzalem będzie bezpiecznie mieszkać. Oto imię, którym je będą nazywać: Pan sprawiedliwość nasza. Albowiem tak mówi Pan: Nie braknie Dawidowi takiego, kto by zasiadł na tronie domu izraelskiego.” Jeremiasz 23:14-16
A w Księdze Objawienia 22:16 czytamy; „Ja, Jezus, wysłałem anioła mego, by poświadczył wam to w zborach. Jam jest korzeń i ród Dawidowy, gwiazda jasna poranna.”
Natomiast o górze Syjon, miejscu panowania „latorośli” czytamy w Psalmie 2:6; „Ja ustanowiłem króla mego na Syjonie, Świętej górze mojej.” Następnie u proroka Izajasza 2:1-4 i Micheasza 4:1,3; „Widzenie Izajasza, syna Amosa, dotyczące Judy i Jeruzalemu: I stanie się w dniach ostatecznych, że góra ze świątynią Pana będzie stać mocno jako najwyższa z gór i będzie wyniesiona ponad pagórki, a tłumnie będą do niej zdążać wszystkie narody. I pójdzie wiele ludów, mówiąc: Pójdźmy w pielgrzymce na górę Pana, do świątyni Boga Jakuba, i będzie nas uczył dróg swoich, abyśmy mogli chodzić jego ścieżkami, gdyż z Syjonu wyjdzie zakon, a słowo Pana z Jeruzalemu. Wtedy rozsądzać będzie narody i rozstrzygać sprawy wielu ludów.” ; „I stanie się w dniach ostatecznych, że góra ze świątynią Pana będzie stać mocno jako najwyższa z gór i będzie wyniesiona ponad pagórki, a ludy tłumnie będą do niej zdążać. I pójdzie wiele narodów, mówiąc: Pójdźmy w pielgrzymce na górę Pana i do świątyni Boga Jakuba, i będzie nas uczył swoich dróg, abyśmy mogli chodzić jego ścieżkami, gdyż z Syjonu wyjdzie zakon i słowo Pana z Jeruzalemu! Wtedy rozsądzać będzie liczne ludy i rozstrzygać sprawy wielu narodów.”
Pan Bóg, przez proroka Ezechiela zapowiada wielką tragedię jaka czeka Jerozolimę, ale jednocześnie zapowiada czas łaski dla Izraela. Niektórzy ludzie uważają, że Izrael przeszedł już do historii i Pan Bóg zerwał z tym narodem wszelkie przymierza i na wieki odjął swoje błogosławieństwo. Tymczasem końcówka poprzedniego rozdziału i tego mówią nam wyraźnie, że Pan wspomni na przymierze z Izraelem i odnowi z nim, przymierze wieczne, poprzez nową „latorośl” wziętą z Judy, z dynastii króla Dawida, jaką jest Mesjasz Jezus Chrystus.
"Lecz wspomnę o moim przymierzu z tobą w dniach twojej młodości i odnowię z tobą przymierze wieczne. (...) I odnowię moje przymierze z tobą, i poznasz, że Ja jestem Pan, abyś pamiętała i wstydziła się, i już nigdy nie otworzyła ust ze wstydu, gdy ci przebaczę wszystko, co uczyniłaś - mówi Wszechmocny Pan.” Ezechiela 16: 60 - 63
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz