Komnaty kapłańskie po stronie północnej
„[Następnie] wyprowadził mię na dziedziniec zewnętrzny w kierunku północnym i wprowadził mię do sali, która znajdowała się naprzeciw części zamkniętej i naprzeciw budowli od [strony] północnej. [Jej] długość wynosiła sto łokci od strony północnej, a szerokość pięćdziesiąt łokci. (ok.50 x 25 m.) Naprzeciw [wolnej przestrzeni] dwudziestu [łokci], która należy do dziedzińca wewnętrznego, i naprzeciw chodnika [z płyt kamiennych], który należy do dziedzińca zewnętrznego, znajdowała się galeria wzdłuż [innej] trzypiętrowej galerii. Przed salami było przejście szerokie na dziesięć łokci w kierunku [dziedzińca wewnętrznego] o długości stu łokci. Ich wejścia były po stronie północnej. Sale najwyższe były węższe niż środkowe i najniższe [sale] budowli, gdyż przez nie prowadziły galerie. (były pomniejszone przez balkony).”
Boży architekt wyprowadził proroka na dziedziniec zewnętrzny. Która drogą? Tego dokładnie nie wiemy. W poprzednich rozdziałach czytaliśmy o przylegających do muru Świątyni pomieszczeniach bocznych prawdopodobnie „gospodarczych”. Te trój kondygnacyjne zabudowania rozszerzały się ku górze. Czytaliśmy też, że z tyłu przybytku znajdowała się budowla zachodnia o nieokreślonym przeznaczeniu.
Teraz mamy mowę o trzecim rodzaju zabudowań. Mają one też trzy kondygnacje, ale w przeciwieństwie do zabudowań „gospodarczych” im wyżej tym są one węższe. Są zbudowane na granicy dziedzińca wewnętrznego i zewnętrznego. Mają, tak myślę, jedno wejście od strony wschodniej. Stanowią coś w rodzaju „portierni”, szatni i stołówki dla kapłanów. Kapłani pełniący służbę w Świątyni tą drogą wchodzili i tutaj się przebierali, a następnie wychodzili na „uliczkę” ( ok. 5 x 50 m) już na terenie dziedzińca wewnętrznego, równoległą do zabudowań „gospodarczych” przylegających do muru Świątyni.
Kolumny dziedzińca
"Albowiem owe [sale] były trzypiętrowe i nie miały kolumn, jak kolumny dziedzińca, i dlatego [najwyższe sale] były węższe niż środkowe i najniższe, licząc od ziemi."
Jakiś czas temu widziałem pewien model Świątyni z wizji Ezechiela na którym było mnóstwo kolumn w obrębie muru dziedzińca zewnętrznego i wewnętrznego. Nigdy wcześniej nie zwróciłem uwagi na ten wiersz. Pomyślałem sobie, że twórcę tej makiety poniosła fantazja.
Komnaty kapłańskie po stronie południowej
"Mur, który biegł z zewnątrz równolegle do sal w kierunku dziedzińca zewnętrznego naprzeciw sal, miał pięćdziesiąt łokci długości. Długość bowiem sal, które były od strony dziedzińca zewnętrznego, wynosiła pięćdziesiąt łokci (ok. 27 m), a tych naprzeciw miejsca Świętego wynosiła sto łokci (ok. 53m). Poniżej tych sal znajdowało się wejście od strony wschodniej, aby można było wejść od dziedzińca zewnętrznego. Na szerokości muru dziedzińca od strony południowej, naprzeciw części zamkniętej i naprzeciw budowli, znajdowały się [także] sale. Przed nimi było przejście. Miały one podobny wygląd jak sale, które były na stronie północnej; miały tę samą długość i tę samą szerokość. Wszystkie ich wyjścia, ich układ i wejścia odpowiadały tamtym. Poniżej sal, które znajdowały się po stronie południowej, było wejście na początku przejścia, naprzeciw muru zewnętrznego, od strony wschodniej, gdy się wchodziło."
Są to sale święte
"Powiedział mi: Sale północne i sale południowe, które znajdują się naprzeciw części zamkniętej, są to sale święte, gdyż kapłani, którzy zbliżają się do Jahwe, tam mają spożywać najświętsze ofiary, tam mają składać rzeczy najświętsze, [jak] ofiary niekrwawe, ofiary przebłagalne za grzech i za winę, bo jest to miejsce święte. Gdy kapłani będą przychodzić [po służbie Bożej], nie powinni wychodzić z sanktuarium na dziedziniec zewnętrzny, ale tam powinni [najpierw] złożyć swe szaty, w których sprawowali służbę [Bożą], bo są one święte. Gdy przebiorą się w inne szaty, wtedy będą mogli zbliżyć się do [miejsca przeznaczonego] dla ludu.
Mur świątynny
by oddzielić to, co święte, od nieświętego.
"A kiedy ukończył mierzenie wewnętrznych budynków świątyni, wyprowadził mnie na zewnątrz ku bramie zwróconej w kierunku wschodnim i zmierzył wszystko dokoła. Zmierzył stronę wschodnią prętem mierniczym - pięćset łokci. Potem obrócił się i zmierzył stronę północną prętem mierniczym - pięćset łokci. I obrócił się, i zmierzył stronę południową prętem mierniczym - pięćset łokci. Obrócił się i zmierzył stronę zachodnią prętem mierniczym - pięćset łokci. Mierzył z czterech boków, wokół których biegł mur długi na pięćset łokci i szeroki na pięćset łokci, (ok. 260 x 260 m) (?) by oddzielić to, co święte, od nieświętego." BT
W poprzedniej Świątyni Salomona rolą kapłanów było wyraźne oddzielenie świętego od pospolitego, świeckiego. "Jej kapłani gwałcą mój zakon i znieważają moje świętości, nie odróżniają świętego od pospolitego i nie pouczają o tym, co nieczyste, a co czyste. Zamykają swoje oczy przed swoimi sabatami tak, że jestem wśród nich zbezczeszczony." Ezechiela 22:16
Pięćset trzcin(prętów mierniczych) czy pięćset łokci ?
"Zmierzył stronę wschodnią trzciną mierniczą: miała pięćset trzcin. Zwrócił się i zmierzył stronę północną: miała pięćset trzcin." Biblia Poznańska sugeruje w tym miejscu, że mur miał 500 prętów mierniczych długości. Podobną sugestię zawiera angielska Biblia KJV; "He measured the east side with the measuring reed, five hundred reeds, with the measuring reed round about. He measured the north side, five hundred reeds, with the measuring reed round about."
Gdy pomnożymy 500 prętów mierniczych przez 6 łokci (53 cm) to da nam to długość około 1,7 km ... To jest wydaje się zbyt duża liczba. Nie zgadza się to z podanymi wcześniej odległościami od bramy zewnętrznej do bramy wewnętrznej. Wg Ez. 40:19 odległość ta wynosiła 100 łokci. Dlatego inne tłumaczenia precyzują tą kwestię. I tak Biblia Warszawska podaje; "Prętem mierniczym zmierzył stronę wschodnią: pięćset łokci prętem mierniczym." Biblia Tysiąclecia; "Zmierzył stronę wschodnią prętem do mierzenia - pięćset łokci." Tłumaczenie Cylkowa "Rozmierzył stronę wschodnią prętem mierniczym; pięćset (łokci) - prętami, prętem mierniczym wokoło."
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz