Ezechiela 43: 1-12

„Zaprowadził mię do bramy, która była zwrócona w kierunku wschodnim. I oto Chwała Boga izraelskiego przybywała od wschodu. Jej szum był podobny do szumu wielkich wód. Ziemia jaśniała od Jego Chwały. Widzenie, które ujrzałem, było podobne do tego widzenia, jakie miałem, gdy [Jahwe] przybył, aby zburzyć miasto, jak to widzenie, które widziałem nad rzeką Kebar. I upadłem na twarz swoją. Chwała Jahwe weszła do Świątyni przez bramę, której fasada była zwrócona w kierunku wschodu. Wtedy podniósł mię duch i sprawił, że wszedłem na dziedziniec wewnętrzny. Oto Chwała Jahwe napełniła Świątynię. I słyszałem Tego, który mówił do mnie ze Świątyni, a mąż stał obok mnie. I powiedział mi: Synu człowieczy, to jest miejsce mojego tronu i miejsce dla stóp moich nóg, tu, gdzie będę mieszkał pośród synów Izraela na wieki. Dom Izraela nie zbezcześci więcej mego świętego Imienia, ani on, ani jego królowie, przez swoją rozpustę, przez zwłoki swych królów po ich śmierci, gdy kładli swój próg obok mojego progu, swoje odrzwia obok moich odrzwi i mur między mną a między nimi. Bezcześcili moje święte Imię przez swe obrzydliwości, które popełniali, więc wytraciłem ich w mym gniewie.  Obecnie oddalą ode mnie swą rozpustę i trupy swych królów i zamieszkam wśród nich na wieki. Ty tedy, synu człowieczy, opisz Domowi Izraela Świątynię, aby się zawstydzili swoich win - niech wymierzą plan.  Gdy zawstydzą się tego, co uczynili, wyrysuj im Świątynię, jej rozkład, jej wyjścia i jej wejścia, cały jej kształt. Zaznajom ich i spisz na ich oczach, aby przestrzegali wszystkich jej przepisów oraz wszystkich jej praw i spełniali je. To jest prawo Świątyni: na szczycie góry cały jej obszar wszędzie dokoła jest bardzo święty. Oto takie jest prawo Świątyni."

Chwała Boga izraelskiego przybywała od wschodu

Boży geodeta zaprowadził proroka ponownie do bramy wschodniej. I oto, nagle, chwała Boga przybyła ze wschodu. Towarzyszył jej szum wielkich wód i ogromna jasność. Czytamy, że cała ziemia jaśniała od blasku Bożej chwały. To była światłość trudna do opisania. Światłość nad światłościami.

Gdy prorok ujrzał ten wspaniały widok Bożego majestatu, pisze; „Upadłem na twarz. A chwała Jahwe weszła do świątyni przez bramę zwróconą ku wschodowi.” Tą samą bramą chwała Pana Boga opuściła świątynię. Czytaliśmy o tym w 10 i 11 rozdziale.

Dalej czytamy, że duch podniósł proroka a sam Pan przemówił do niego w słowach; „Synu człowieczy, to jest miejsce mojego tronu i mój podnóżek. Tu będę mieszkał pośród Izraelitów na wieki. Ani lud Izraela, ani jego królowie nie będą już więcej plamili mojego świętego imienia swoim nierządem i grobowcami, które kryją trupy królów. Kładli oni swój próg obok mojego progu, stawiali swoje drzwi obok moich drzwi i sąsiadowali ze Mną tylko przez ścianę. Znieważali moje święte imię swoimi obrzydliwościami. Dlatego wyniszczyłem ich w moim gniewie. Teraz jednak zaprzestaną nierządu i usuną grobowce swoich królów ode Mnie, a Ja zamieszkam wśród nich na wieki.”

Dotychczas granica pomiędzy świętym a pospolitym była zbyt mała. I to nie chodzi o zwykłą pospolitość czy świeckość, bowiem do świętości Świątyni przylegała obrzydliwa ohyda Otoczenia, a do czystości nieczystość. Zgnilizna grzechu, odstępstwo, bałwochwalstwo, duchowe wszeteczeństwo i wszelka inna obrzydliwość nie mogą sąsiadować ze świętością i z doskonałą czystością. W Świątyni Salomona doszło do profanacji i zbezczeszczenia świętego imienia Pana Boga, czytaliśmy o tym we wcześniejszych rozdziałach. Teraz bramy, mur nowej Świątyni mają wyraźniej oddzielić święte od obrzydliwego.

Żadnych trupów w moim sąsiedztwie
 
Bardzo wyraźnym symbolem sąsiadujących z Bożą Świątynią obrzydliwych nieczystości były grobowce królów Izraela. Pan Bóg mówi; „usuną grobowce swoich królów ode Mnie.”

Jacy to byli królowie? Co możemy o nich powiedzieć? Ponownie musimy sobie przypomnieć postać Manassesa i jego syna Amona, bo to ich groby znajdowały się w ogrodzie Uzzy, w bliskim sąsiedztwie Świątyni.  „I spoczął Manasses ze swoimi ojcami, i został pochowany w ogrodzie swojego domu, w ogrodzie Uzzy, a władzę królewską po nim objął Amon, jego syn. (…) Czynił on to, co złe w oczach Pana, podobnie jak Manasses, jego ojciec. Kroczył całkowicie drogą swojego ojca, oddawał cześć bałwanom, które czcił jego ojciec, i kłaniał się im. Porzucił natomiast Pana, Boga swoich ojców, a drogą Pana nie kroczył. Dworzanie Amona uknuli przeciwko niemu spisek i pozbawili króla życia w jego domu, lecz prosty lud wytracił wszystkich spiskowców przeciwko królowi Amonowi, po czym tenże prosty lud ogłosił królem po nim Jozjasza, jego syna. Pozostałe zaś sprawy Amona, których dokonał, są spisane w Księdze Dziejów Królów Judzkich. I pochowano go w jego grobie w ogrodzie Uzzy, a władzę królewską po nim objął Jozjasz, jego syn.”

Dzisiaj Brama Wschodnia starej Świątyni zwana Złotą Bramą sąsiaduje z cmentarzem, to także jest dość wymowne i zastanawiające w kontekście naszych dzisiejszych rozważań.
Brama Wschodnia jest  obecnie zamurowana. Stało się tak, ponieważ pewien turecki sułtan w czasie panowania Imperium Otomańskiego, po podbiciu Izraela, wiedział, że zgodnie z tym, w co wierzą Żydzi, Mesjasz ma przejść przez tę bramę. Tak więc ów sułtan, dokładnie przed Bramą Wschodnią, założył cmentarz muzułmański, żeby Mesjasz nie mógł tamtędy przejechać, ponieważ, wówczas stałby się rytualnie nieczysty. Dodatkowo sułtan kazał tę bramę jeszcze zamurować.

Niech się wstydzą swoich grzechów

„Synu człowieczy, pokaż ludowi izraelskiemu świątynię. Niech się wstydzą swoich grzechów i niech wytyczą jej układ. Gdy ogarnie ich wstyd z powodu ich czynów, opisz im wygląd świątyni, jej układ, jej wyjścia i wejścia, i cały jej kształt. Wypiszesz dla nich wszystkie jej urządzenia, wszystkie plany i cały jej regulamin. Niech przestrzegają wszystkich jej zasad i nakazów. Niech je zachowują! Takie jest prawo świątyni. Cały jej obszar na szczycie góry jest bardzo święty. Takie jest prawo świątyni”

Od dłuższego czasu zadaję sobie pytanie, w jakim celu prorok Ezechiel, a za jego pośrednictwem czytelnicy jego Księgi otrzymali wizję Świątyni. Odpowiedź mamy w powyższym fragmencie. Zwróćmy uwagę na słowa; "Ty tedy, synu człowieczy, opisz Domowi Izraela Świątynię, aby się zawstydzili swoich win." Plan tej Świątyni, jej czystość, świętość, oddzielenie od nieczystej pospolitości, miał zawstydzać, konfrontować czyny obrzydliwe (które wielokrotnie wymieniałem w naszych rozważaniach) , bałwochwalstwo i duchowe wszeteczeństwo ze świętością i Majestatem Boga.

Podobną myśl mamy zapisaną w następnym rozdziale. W Ezechiela 44:4,5 czytamy; "Potem poprowadził mnie w kierunku bramy północnej przed front świątyni; i spojrzałem, a oto chwała Pana wypełniała świątynię Pana. I padłem na twarz,  a Pan rzekł do mnie: Synu człowieczy, zwróć uwagę, patrz i słuchaj dobrze wszystkiego, co ci powiem o wszystkich przepisach dotyczących świątyni Pana i o wszystkich jej ustawach! Zwróć uwagę na wszystkie wejścia i wyjścia świątyni, jak należy postępować!  Mów do domu przekory, do domu izraelskiego: Tak mówi Wszechmocny Pan: Dosyć wszystkich waszych obrzydliwości, domu izraelski!"

Dzisiaj uczniowie Pana Jezusa są miejscem zamieszkania Pana Boga i Jego chwały. To Oblubienica Chrystusa jest obecnie fizycznym adresem zamieszkania Boga na ziemi. Zadaniem uczniów Jezusa, tak jak w przypadku planu Świątyni Ezechiela, jest konfrontowanie świętości Ojczyzny niebiańskiej z nieświętością tego świata.