„Zmierzył długość budowli przed częścią zamkniętą, która znajdowała się za nią [Świątynią], jej krużganki z jednej i z drugiej strony: sto łokci (ok. 53m) progi, ramy okienne, krużganki dokoła z trzech stron naprzeciw progu oraz okiennice były wykonane z drzewa sechif (hebanowego BT ?), zewsząd od ziemi aż do okien. Okna były zamknięte (zakratowane). Nad wejściem i aż do wewnętrznej Świątyni, na zewnątrz na wszystkich murach, wszędzie dokoła od strony zewnętrznej i wewnętrznej były ozdoby. Były to rzeźbione cheruby i palmy. Palma znajdowała się [między] jednym a drugim cherubem. [Każdy] cherub miał dwa oblicza. Twarz człowieka była zwrócona do palmy z jednej, zaś oblicze lwa do palmy z drugiej strony. [Ozdoby te] były wykonane na [ścianach] całej Świątyni, wszędzie wokoło. Cheruby i palmy były wykonane na murze od ziemi aż ponad wejście."
Nie wiemy ile było okien w Miejscu Świętym i jak one dokładnie wyglądały. W opisach w różnych tłumaczeniach mamy spore rozbieżności. Podobnie wygląda sprawa wyglądu ścian i opisu drzwi. Prawdopodobnie ściany były wyłożone drewnem, nie wiemy dokładnie jakim. Okna były zakratowane lub zamykane od środka okiennicami. Pomieszczenie było dostatecznie oświetlone z zewnątrz, dlatego nie było potrzeby stawiania w nim świeczników.
To co wiemy na pewno, to że Świątynia nie miała bogatych ozdób. To co widział Ezechiel było proste i skromne. Świątynię zdobiły głównie palmy. Dużo palm. A w samym sercu Świątyni Ezechiel widzi na przemian stojące koło siebie cheruby i palmy.
Palma jest symbolem radości, triumfu i zwycięstwa. Palma jest symbolem ratunku i życia dla osób zagubionych na pustyni. Palma jest symbolem sprawiedliwości. W Psalmie 91:13 czytamy; „Sprawiedliwy jak palma się rozkrzewi.” Palma jest symbolem odrodzenia się narodu Izraelskiego.
Gałązkami palmowymi ludzie witali Pana Jezusa wjeżdżającego na osiołku do Jerozolimy. Czytamy o tym w Ewangelii Jana 12:10-15; „Nazajutrz liczna rzesza, która przyszła na święto, usłyszawszy, że Jezus idzie do Jerozolimy, nabrała gałązek palmowych i wyszła na jego spotkanie, i wołała: Hosanna! Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Pańskim, król Izraela! A Jezus znalazłszy oślę, wsiadł na nie, jak napisano: Nie bój się, córko syjońska! Oto król twój przychodzi, siedząc na źrebięciu oślicy.”
Skąd palmy w Jerozolimie? Obecnie nie rośnie ich tam zbyt wiele. Z palmami w Jerozolimie to jest ciekawa historia.
Jest gatunek palmy, którą nazywają Palmą Judei. Taką palmę widzimy na starych monetach z czasów Jezusa. Po upadku Jerozolimy w 70 r. n.e. Rzymianie systematycznie niszczyli drzewa tej palmy jako symbolu niepodległości Żydów. Czynili to tak skutecznie, że wyplenili je całkowicie, a w V wieku n. e. ślad po tym drzewie zaginął.
W 2005 roku w Izraelu odtworzono jednak ten gatunek z nasion, przypadkowo zakonserwowanych w glinianym naczyniu sprzed 2 tysięcy lat. Wydarzenie to przez Żydów uznawane jest za cud, porównywany przez nich do odtworzenia języka hebrajskiego i żydowskiego państwa w Palestynie. Niewiele osób wie, że sztuczna palma która „rośnie” w Warszawie przy Alejach Jerozolimskich jest symbolicznym odniesieniem do Palmy Judei.
Palma jest też biblijnym symbolem odpoczynku i radości. Mówi nam o tym, ustanowione przez Pana Boga Święto Szałasów, w którym palma jest nieodzownym elementem towarzyszącym. W Księdze Kapłańskiej 23:40-43 czytamy; „W pierwszym dniu weźmiecie sobie owocu ze szlachetnych drzew, gałązki palmowe, gałązki z drzew rozłożystych i z wierzby znad potoku i będziecie się weselić przed Panem, Bogiem waszym, przez siedem dni. Będziecie je uroczyście obchodzić jako święto Pana przez siedem dni co rok. Jest to wieczna ustawa dla waszych pokoleń. W siódmym miesiącu będziecie je obchodzić, będziecie mieszkać w szałasach przez siedem dni. Wszyscy krajowcy w Izraelu mieszkać będą w szałasach, aby wiedziały wasze przyszłe pokolenia, że w szałasach kazałem mieszkać synom izraelskim, gdy wyprowadziłem ich z ziemi egipskiej. Ja, Pan, jestem Bogiem waszym.”
Podobny obraz, radosnego i pełnego uwielbienia świętowania wiernych Pańskich przed Panem Bogiem widzimy w Objawieniu Jana gdzie czytamy; „Potem widziałem, a oto tłum wielki, którego nikt nie mógł zliczyć, z każdego narodu i ze wszystkich plemion, i ludów, i języków, którzy stali przed tronem i przed Barankiem, odzianych w szaty białe, z palmami w swych rękach. I wołali głosem donośnym, mówiąc: Zbawienie jest u Boga naszego, który siedzi na tronie, i u Baranka. A wszyscy aniołowie stali wokoło tronu i starców, i czterech postaci, i upadli przed tronem na twarze swoje, i oddali pokłon Bogu,” Objawienie 7: 9-11
Drugim elementem dekoracji były cheruby z dwoma obliczami, człowieka i lwa. Kim są cheruby? To są bardzo ważne duchowe istoty. Ezechiel już wcześniej widział w swoich wizjach cheruby. W 10:20 relacjonuje; „Były to te same żywe istoty, które widziałem u stóp Boga izraelskiego nad rzeką Kebar, i poznałem, że były to cheruby.” Są aniołami bardzo wysokiej rangi, jednymi z najważniejszych.” Gdy chwała Boża opuszczała Świątynie, opuszczała ja z nad cheruba; "A chwała Boga izraelskiego podniosła się z cheruba, na którym spoczywała, w stronę progu przybytku." Ezechiela 9: 3 Cheruby również pojawiają się w wizjach Jana.
William Barclay w komentarzu do księgi Objawienia pisze, że „Cztery postacie często pojawiają się na niebiańskiej scenie: zechciejmy więc zebrać wszystko to, co Objawienie mówi na ich temat. Zawsze są one w pobliżu tronu i Baranka (4,6; 5,6; 14,4). Mają one sześć skrzydeł i są pełne oczu (4,6.8). Stale wielbią i oddają cześć Bogu (4,8; 5,9; 5,1; 7,11; 19,4). Mają one pewne zadanie do wypełnienia. To z ich nakazu pojawiają się straszne manifestacje gniewu Bożego (6,1.7). Jedna z nich wręczyła aniołom siedem czasz gniewu Bożego (15,7).”
„U Ezechiela cztery żywe istoty są identyfikowane z cheruwim. Cherubini byli częścią dekoracji świątyni Salomona, ich podobizny upiększały miejsce najświętsze i wszystkie ściany (1 Krl 6,23-30; 2 Krn 3,7). Podobizny cherubów zostały wyhaftowane również na zasłonie miejsca najświętszego (2 Mojż 26,31). Dwa cheruby z czystego złota znajdowały się na Skrzyni Świadectwa, której wieko nazywano miejscem przebłagania; twarzami zwracały się one ku sobie, a skrzydłami osłaniały miejsce przebłagania (2 Mojż 25,18-21). Najczęściej Bóg jest przedstawiany w pozycji siedzącej między cherubami i tak również określano Go w modlitwach (2 Krl 19,15; Ps 80,1; 99,1; Iz 37,16). Bóg lata na cherubach i skrzydłach wiatru (Ps 18,10). To cherubini strzegli wejścia do ogrodu Eden, gdy Adam i Ewa zostali stamtąd wypędzeni (1 Mojż 3,24).
W księgach późniejszych apokryficznych, takich jak księga Enocha, napisanych w okresie między Starym i Nowym Testamentem, czytamy, że cherubini są stróżami tronu Bożego (Enoch 71,7). Z wszystkiego tego wyraźnie wynika jedna rzecz – cherubini są istotami anielskimi, które są bliskie Bogu i są stróżami Jego tronu.”
Tutaj w wizji Ezechiela też widzimy cheruby które są blisko Boga, i stoją jakby na straży przed Świętym Świętych. Cheruby w wizji Jana, oraz żywe istoty w wizji Ezechiela miały wokół siebie, w skrzydłach, na otaczających je okręgach, mnóstwo oczu.
W naszym dzisiejszym fragmencie czytamy, że jedno oblicze cheruba miało wygląd lwa. Niektóre tłumaczenia mówią o młodym lwie. Lew jest silny, góruje nad zwierzętami, reprezentuje majestat i godność królewską. Drugie oblicze było obliczem człowieka. Człowiek góruje nad całym stworzeniem, jest inteligentny, i potrafi kochać, przedstawia mądrość i miłość. Teraz cheruby, oczami lwa i człowieka, z godnością królewską, z mądrością i miłością patrzyły na palmy.
To jest stół, który stoi przed Jahwe.
Dalej czytamy; „[Wejście do] miejsca Świętego miało czworograniaste odrzwia. To, co było widać przed sanktuarium, miało wygląd drewnianego ołtarza, wysokiego na trzy łokcie a długiego na dwa łokcie. Miał on narożniki, podstawę i boki z drzewa. Powiedział mi: To jest stół, który stoi przed Jahwe. Miejsce Święte miało podwójne drzwi i sanktuarium miało podwójne drzwi. Drzwi miały dwa skrzydła ruchome. Dwa skrzydła jedne drzwi, dwa skrzydła drugie. Na skrzydłach drzwi do miejsca Świętego były wykonane cheruby i palmy podobnie, jak były zrobione na ścianach. Na fasadzie z zewnątrz przedsionka był daszek z drzewa. Okna okratowane i palmy znajdowały się z jednej i z drugiej strony po bokach przedsionka w salach, [z boku] Świątyni i na daszkach."
Opis wejścia, drzwi i ich oprawa jest trudna do naszkicowania. Czytamy, że wejście do miejsca Świętego miało czworograniaste odrzwia (BP) lub „główna budowla miała czworokątny słup przy drzwiach.” (BT) czy w (BW) „Odrzwia przybytku były czworokątne.” Cylkow podaje; „gmach miał odrzwia z czterograniastego drzewa.” Jak to zinterpretować? Prawdopodobnie Świątynia miała system podwójnych drzwi i Święte Świętych też miało taki sam system.Drzwi te miały ruchome skrzydła: jedne drzwi - dwa skrzydła i drugie dwa skrzydła.
To jest stół, który stoi przed Jahwe
Dalej czytamy, że w Świętym tuż przed Najświętszym znajdował się drewniany ołtarz, wysokie na trzy łokcie i długi na dwa łokcie (ok. 1,3 x 1,3 x 1,6 m). Miał on narożniki, podstawę i boki z drzewa. Boży architekt powiedział do Ezechiela coś bardzo ważnego: To jest stół, który stoi przed Jahwe.
Panu Bogu jest miła ofiara. Miły mu jest zapach ofiary. W Przybytku Mojżesza i później w Świątyni Salomona w miejscu Świętym znajdował się ołtarz kadzidlany. Tam spalano kadzidło, woń miłą Panu. Kadzidło przedstawia modlitwy wierzących. Tym karmi się Pan.
W Księdze Objawienia czytamy; "I przyszedł inny anioł, i stanął przy ołtarzu, mając złotą kadzielnicę; i dano mu wiele kadzidła, aby je ofiarował wraz z modlitwami wszystkich świętych na złotym ołtarzu przed tronem. I wzniósł się z ręki anioła dym z kadzideł z modlitwami świętych przed Boga." Objawienie 8:3,4
Również ofiary całopalne, spalane na ołtarzu zewnętrznym były stołem dla Pana. W proroctwie Malachiasza 1:7 mamy napisane; "Oto w tym, że ofiarujecie na moim ołtarzu pokarm nieczysty. I jeszcze się pytacie: Czym go zanieczyściliśmy? Oto tym, że mówicie: Stołem Pana można wzgardzić."
"I wy sami jako kamienie żywe budujcie się w dom duchowy, w kapłaństwo święte, aby składać duchowe ofiary przyjemne Bogu przez Jezusa Chrystusa." 1 Piotra 2:5
W Psalmie 141:2 czytamy; "Niech wznosi się ku tobie modlitwa moja jak kadzidło, A podniesienie rąk moich jak ofiara wieczorna!"
"Wzywam was tedy, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście składali ciała swoje jako ofiarę żywą, świętą, miłą Bogu, bo taka winna być duchowa służba wasza" Rzymian 12:1
W wizji Ezechiela w Miejscu Świętym, nie było nic innego, tylko ten jeden, "skromny" niedużych rozmiarów ołtarz... Stół Pana...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz