"I doszło mnie słowo WIEKUISTEGO, głosząc: Synu człowieka! Gdyby przede Mną zgrzeszyła jakaś ziemia, dopuszczając się przeniewierstwa, a Ja wyciągnę przeciw niej Moją rękę, by złamać jej podporę chleba i nasłać na nią głód, aby wytępić z niej ludzi i zwierzęta; lecz pośród niej znajdowali się ci trzej mężowie: Noach, Daniel i Ijob – to oni, przez swoją sprawiedliwość, ocaliliby tylko swoje dusze, mówi Pan, WIEKUISTY. Jeśli po owej ziemi puszczę dzikie zwierzęta, aby ją wyludniły i zamieniła się w pustkowie, z powodu braku przechodnia oraz tych dzikich zwierząt; to owi trzej mężowie pośród niej – Ja jestem żywy, mówi Pan, WIEKUISTY – nie zdołaliby ocalić ani synów, ani też córek, lecz ocaleli tylko sami; zaś ziemia zamieni się w pustkowie. Albo jeśli przyprowadzę miecz na tą ziemię i powiem: Niech miecz przeciągnie przez tą ziemię! I wytępię z niej ludzi, i zwierzęta. A byliby pośród niej owi trzej mężowie – Ja jestem żywy, mówi Pan, WIEKUISTY nie zdołaliby ocalić ani synów, ani też córek, lecz ocaleli tylko sami. Albo gdybym zesłał mór na tą ziemię oraz we krwi wylał Me oburzenie, by wytępić z niej ludzi i zwierzęta; zaś Noach, Daniel i Ijob byliby pośród niej – Ja jestem żywy, mówi Pan, WIEKUISTY nie zdołaliby ocalić ani syna, ani też córki; lecz sami, przez swoją sprawiedliwość, ocaliliby swoją duszę. Zaiste, tak mówi Pan, WIEKUISTY: Tym bardziej to pewne, bo zsyłam na Jeruszalaim Moje cztery, okrutne kaźnie: Miecz, głód, dzikie zwierzęta i mór, by wytępić z niej ludzi i zwierzęta! Ale oto – pozostaną w niej ocaleni, synowie i córki, którzy będą uprowadzeni; oto do was wyjdą, abyście zobaczyli ich postępki i sprawy, i pocieszyli się po klęsce jaką sprowadziłem na Jeruszalaim; po tym wszystkim, co na nią sprowadziłem. Tak was pocieszą, gdy zobaczycie ich postępki i sprawy, oraz gdy zrozumiecie, że to wszystko, co z nią zrobiłem, nie bez powodu uczyniłem – mówi Pan, WIEKUISTY." (Nowa Biblia Gdańska 2011)
Teraz przeczytajmy jeszcze bardzo ważny fragment z 3 Moj. 26:19,21-22,25-26,29-31
„Złamię wyniosłą pychę waszą i uczynię wasze niebo jak z żelaza, a ziemię waszą jak ze spiżu. (...) A jeżeli będziecie postępować wobec mnie opornie i nie będziecie chcieli mnie słuchać, pomnożę siedmiokrotnie ciosy na was za wasze grzechy: Ześlę na was dzikie zwierzęta, a te pozbawią was dzieci i wytępią wasze bydło oraz uszczuplę waszą liczbę tak, że wasze drogi opustoszeją. (...) Sprowadzę na was miecz, który pomści złamane przymierze. A gdy zbierzecie się w waszych miastach, ześlę na was zarazę i będziecie wydani w ręce wroga. A kiedy złamię podporę waszego chleba, dziesięć kobiet będzie piec wasz chleb w jednym piecu. Będą wam wydzielać chleb na wagę, wy zaś będziecie wprawdzie jeść, ale się nie nasycicie. (...) Będziecie jedli ciało waszych synów, również ciało waszych córek jeść będziecie. Spustoszę wasze wzgórza i rozwalę wasze obeliski, i rzucę wasze trupy na rozwaliska waszych bałwanów, i obrzydzi was sobie moja dusza. Obrócę wasze miasta w ruiny i spustoszę wasze świątynie, i nie będę wąchał woni waszych ofiar.”
Wyciągnę rękę moją przeciw niemu
Starsi Izraela, przywódcy narodu, ci którzy nachodzili proroka Ezechiela powinni dobrze znać ten zapis. Przecież Prawo było ich konstytucją. Ezechiel żyje około sześćset lat od opublikowania tej konstytucji. Widzimy, jak życie ludzi jest całkowitym zaprzeczeniem ustaw Prawa.
Ten kraj, mlekiem i miodem płynąca Ziemia Obiecana, stoi na krawędzi wielkiego dramatu, bo oto Pan Bóg zapowiada; „wyciągnę rękę moją przeciw niemu, (…) gdy ześlę na Jerozolimę cztery moje srogie kary: miecz, głód, dzikie zwierzęta i zarazę, aby wytracić jej ludzi i bydło. Zgodnie z zapowiedzią którą czytaliśmy w Księdze Kapłańskiej, Pan Bóg sięga po różne surowe środki „przypominania” o swoim istnieniu, karania i wyrażania swojego gniewu. Wiersz 21 u Cylkowa brzmi; „cztery moje kaźnie okrutne…
W kilku innych miejscach w Biblii czytamy, że miecz, głód i zaraza, a także dzikie zwierzęta i wyludnienie są symbolem i rzeczywistością Bożej kary, wymierzonej niewiernemu i nieposłusznemu rodzajowi ludzkiemu. Czy tak było tylko w czasach Starego Testamentu ? Gdyby nie Księga Objawienia moglibyśmy pokusić się o twierdzącą odpowiedź. Tymczasem w Księdze Objawienia czytamy dokładnie takie samo przesłanie.
„I widziałem, a oto siwy koń, a temu, który na nim siedział, było na imię Śmierć, a piekło szło za nim; i dano im władzę nad czwartą częścią ziemi, by zabijali mieczem i głodem, i morem, i przez dzikie zwierzęta ziemi.” Obj. 6:8
Przeczytajmy jeszcze kilka innych fragmentów;
„Potem rzekł Pan do mnie: Nie módl się o powodzenie dla tego ludu. Gdy będą pościć, nie wysłucham ich błagania, a gdy będą składać całopalenia i ofiary z pokarmów, nie będę miał w nich upodobania, lecz mieczem, głodem i zarazą wygubię ich. I rzekłem: Ach! Wszechmocny Panie, oto prorocy mówią im: Nie ujrzycie miecza, a głód was nie dotknie, lecz dam wam trwały pokój na tym miejscu. A Pan rzekł do mnie: Fałszywie prorokują prorocy w moim imieniu; nie posłałem ich ani nie dałem im poleceń, ani nie mówiłem do nich. Kłamliwe widzenia, marne wieszczby i wymysły swojego serca wam prorokują.” Jer. 14:11-14
„I rzekł Pan do mnie: Choćby stanęli przede mną Mojżesz i Samuel, nie miałbym serca dla tego ludu. Wypędź ich sprzed mojego oblicza, niech idą precz! A gdyby rzekł do ciebie: Dokąd mamy pójść? to odpowiedz im: Tak mówi Pan: Kto przeznaczony na śmierć - na śmierć! Kto na miecz - na miecz! Kto na głód - na głód! Kto na niewolę - do niewoli! I wyznaczę dla nich cztery rodzaje kar, mówi Pan: Miecz do zabijania, psy do rozrywania, ptactwo niebieskie i zwierzęta polne do pożerania i niszczenia. I podam ich jako odstraszający przykład dla wszystkich królestw ziemi z powodu Manassesa, syna Hiskiasza, króla judzkiego, za to, co uczynił w Jeruzalemie.” Jer. 15:1-4
„I Ja będę walczył przeciwko wam wyciągniętą ręką i mocnym ramieniem, z gniewem i z zapalczywością, i z wielką srogością. I pobiję mieszkańców tego miasta, zarówno ludzi jak i zwierzęta; pomrą od wielkiej zarazy.” Jer. 21:5-6
„Dlatego jako żyję - mówi Wszechmocny Pan - ponieważ moją świątynię splugawiłeś wszystkimi swoimi ohydami i wszystkimi swoimi obrzydliwościami, dlatego również Ja odrzucę cię, moje oko nawet nie drgnie i także Ja nie będę miał litości. Jedna trzecia z ciebie pomrze od zarazy i zginie pośród ciebie z głodu, a jedna trzecia padnie od miecza wokoło ciebie, a jedną trzecią rozrzucę na wszystkie strony i miecz za nimi wyciągnę. Potem ustanie mój gniew, a uspokoję moją zapalczywość na nich i pokrzepię się; wtedy poznają, że Ja, Pan, przemawiałem w żarliwości, gdy na nich swój gniew wywierałem.” Ezech. 5:11-13
„Wypuszczę na was zgubne strzały głodu, które będą niszczycielkami wysłanymi na was przeze mnie, aby was zgubić, a nadto ześlę na was głód i uszczuplę zapasy chleba, I ześlę na was głód i dzikie zwierzęta, aby uczyniły was bezdzietnymi, zaraza i przelew krwi przejdą pośród ciebie i sprowadzę na ciebie miecz - Ja, Pan, powiedziałem.” Ezech. 5:16-17
„Tak mów do nich: Tak mówi Wszechmocny Pan: Jakom żyw, że ci, którzy mieszkają w ruinach, padną od miecza; a tego, który jest na otwartym polu, wydam zwierzętom polnym na pożarcie, ci zaś, którzy są w warowniach i jaskiniach, zginą od zarazy. ... I poznają, że Ja jestem Pan, gdy obrócę kraj w pustynię i pustkowie za wszystkie ich obrzydliwości, których się dopuścili.” Ezech. 33:27,29
Ci trzej mężczyźni: Noe, Daniel i Hiob
Dalej czytamy; "I gdyby byli w nim (w kraju) ci trzej mężczyźni: Noe, Daniel i Hiob, tylko oni dzięki swojej sprawiedliwości ocaliliby swoje życie - wyrocznia Pana BOGA. (…) choćby byli w nim Noe, Daniel i Hiob - na moje życie, wyrocznia Pana BOGA - nie uratowaliby oni ani synów, ani córek. Tylko oni dzięki swojej sprawiedliwości ocaliliby życie.”
Dlaczego Pan Bóg daje za przykład tych trzech ludzi ? Żeby w pełni odpowiedzieć na to pytanie, należałoby przeprowadzić odrębne studium, spisać cechy charakterystyczne tych trzech osób i wybrać te które są wspólne dla wszystkich. Noe był sprawiedliwy i chodził z Bogiem. Job był cierpliwy, wytrwały w cierpieniu. Daniel był bezkompromisowy. Ci trzej, byli też wierni i bezwzględnie posłuszni Panu Bogu.
O Noem czytamy; „Oto dzieje rodu Noego: Noe był mężem sprawiedliwym, nieskazitelnym wśród swojego pokolenia. Noe chodził z Bogiem.” 1 Moj. 6:9; „I rzekł Pan do Noego: Wejdź do arki ty i cały dom twój, bo widziałem, że jesteś sprawiedliwy przede mną w tym pokoleniu.” 1 Moj. 7:1
W dzisiejszym fragmencie czytamy, że ich wspólną cechą była sprawiedliwość, "Tylko oni dzięki swojej sprawiedliwości ocaliliby życie.”
W języku hebrajskim słowo (tsed-aw-kaw'), oznacza nie tylko sprawiedliwość, czy czyny sprawiedliwe, ale też prawość i cnotę. Cylkow, werset czternasty oddaje „oni by cnotą swoją ocalili by dusze swe” Noe pomimo swoich cnót nie mógł ocalić pokolenia, Job własnych dzieci a Daniel swojego narodu. Noe żył w zdeprawowanym świecie, ale nie uległ jego wpływom. Daniel mieszkał w Babilonie, ale Babilon nie zamieszkał w sercu Daniela. Job był otoczony cierpieniem i nie sprzyjającymi, trudnymi okolicznościami, wątpliwymi przyjaciółmi, ale nie złorzeczył Bogu. Prorok Ezechiel z całą pewnością brał z nich przykład. Ci trzej są i dla nas osobami godnymi naśladowania.
Tymczasem starsi ludu, mieszkańcy Jerozolimy i deportowani w Babilonie byli, jak to zobaczyliśmy podczas naszego studium, dokładnie innymi osobami od tych trzech. Ich charakterystykę czytamy w wierszu trzynastym. Oni dopuścili się niewierności, wiarołomstwa, Cylkow używa pięknego zwrotu, "dopuszczając się przeniewierstwa". Użyty tutaj wyraz hebrajski znaczy dokładnie ludzi, którzy łamią zasady, porzucają cel lub przestają dążyć do niego. Ciekawa myśl.
Chciałbym jeszcze zwrócić uwagę na werset 13, który jest różnie tłumaczony w poszczególnych wydaniach Pisma Świętego. Chodzi o zwrot gdy (jakiś) kraj (ziemia) zgrzeszy. Czy jest tutaj mowa o jakimś kraju, czy raczej o konkretnym, otoczonym granicami kraju? Ziemia gdy zgrzeszy (Wujek, BG); zgrzeszyła jakaś ziemia (Cylkow, Nowa BG); Jeżeli jaki kraj zgrzeszy (BW); gdy kraj zgrzeszy, jeśli kraj zgrzeszy (BP i ed. Pawła) jakiś kraj zgrzeszył (BT). Biblie angielskie oddają ten fragment z podobnymi różnicami; when the land sinneth (KJV), when a land sins (NKJV) oraz suppose a country sins (God's Word Translation. Moim zdaniem chodzi o konkretny kraj, o Ziemię Obiecaną.
Ocaleje w niej garstka (...) bo zobaczycie ich postępowanie oraz ich czyny
Na koniec dzisiejszego fragmentu czytamy: „ spośród tych, którzy uszli. Gdy oni znajdą się wśród was, zobaczycie ich postępowanie oraz ich czyny, i będziecie się cieszyć z kary, którą zesłałem na Jerozolimę i z wszystkiego, co na nią sprowadziłem. Oni pocieszą was, bo zobaczycie ich postępowanie oraz ich czyny i przekonacie się, że tego, co jej uczyniłem, nie dokonałem na próżno - wyrocznia Pana BOGA".
Tutaj ponownie jest mowa o „resztce”. O idei resztki czytaliśmy już w poprzednich rozdziałach. Oto w czasie zbliżającej się zawieruchy ostoją się w niej niedobitki tych którzy ujdą. Tymi ocalałymi byli ci naznaczeni, niezadowoleni o których czytaliśmy w 9 rozdziale. Idea resztki, jest ważna dla naszego pokolenia. Ja osobiście wierzę, ze Bóg przygotowuje obecnie małą garstkę ludzi, których charakteryzuje postawa Noego, Joba i Daniela, ludzi ze świętym oburzeniem, którzy są obecnie naznaczani, pieczętowani i zostaną zachowani w godzinie próby jaka nadchodzi na cały świat.
„Ponieważ zachowałeś nakaz mój, by przy mnie wytrwać, przeto i Ja zachowam cię w godzinie próby, jaka przyjdzie na cały świat, by doświadczyć mieszkańców ziemi.” Obj. 3:10
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz