Ezechiela 37:15-28

"Jahwe przemówił do mnie w te słowa: Ty tedy, synu człowieczy, weź sobie jedno drewno i napisz na nim: Juda i synowie Izraela, jego sprzymierzeńcy. Weź inne drewno i napisz na nim: Józef, drzewo Efraima, cały Dom Izraela i jego sprzymierzeńcy. Złącz je jedno z drugim w jedno drewno, aby tworzyły jedną całość w twojej ręce. A gdy synowie twojego narodu zapytają cię mówiąc: Czyż nie oznajmisz nam, co przez to chcesz nam powiedzieć? - powiedz im: Tak mówi Pan, Jahwe: Oto Ja wezmę drzewo Józefa, które jest w ręku Efraima, oraz pokolenia Izraela, które są jego sprzymierzeńcami, i złączę je z drzewem Judy, i uczynię ich jednym drzewem, i staną się jedną [całością] w mojej ręce. Drewna, na których położyłeś napis, trzymaj w swej ręce przed ich oczyma i mów im: Tak mówi Pan, Jahwe: Oto Ja wezmę synów Izraela spośród narodów, stamtąd gdzie zawędrowali, zgromadzę ich zewsząd i wprowadzę do ich ziemi. Uczynię z nich jeden naród w kraju na górach Izraela. Oni wszyscy będą mieli jednego króla, nie będą dłużej stanowili dwóch narodów, nie będą już więcej podzieleni na dwa królestwa. Nie będą się dłużej kalali swoimi bożkami i ohydami oraz wszelkimi przewrotnościami. Wybawię ich od wszelkich odszczepieństw, którymi grzeszyli, oczyszczę ich i będą moim ludem, a Ja będę ich Bogiem. Sługa mój Dawid będzie ich królem, oni więc wszyscy będą mieli jednego pasterza. Będą postępowali według mojego prawa, będą przestrzegali moich przykazań i będą je spełniali. Zamieszkają w kraju, który dałem słudze memu Jakubowi, a w którym przebywali ich ojcowie. Będą w nim mieszkali na zawsze oni, ich dzieci oraz dzieci ich dzieci, a sługa mój Dawid będzie ich księciem na wieki. Zawrę z nimi przymierze pokoju. Będzie [to] wieczne przymierze z nimi. Osadzę ich i rozmnożę, i na zawsze umieszczę pośród nich moje sanktuarium. U nich będzie moje mieszkanie i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. Gdy moje sanktuarium będzie wśród nich na wieki, wtedy poznają narody, że Ja jestem Jahwe, który uświęca Izraela." Biblia Poznańska

Przeczytajmy jeszcze fragment z Ezechiela 11: 16-20; „Dlatego mów: Tak mówi Wszechmocny Pan: Chociaż zapędziłem ich daleko między narody i rozproszyłem ich po krajach, jednak byłem dla nich na krótki czas świątynią w krajach, do których przybyli.  Dlatego mów: Tak mówi Wszechmocny Pan: Zbiorę was spośród ludów i zgromadzę was z krajów, po których was rozproszyłem, i dam wam ziemię izraelską.  A gdy wrócą tam i usuną z niej wszystkie jej ohydy i wszystkie jej obrzydliwości, wtedy Ja dam im nowe serce i nowego ducha włożę do ich wnętrza; usunę z ich ciała serce kamienne i dam im serce mięsiste,  aby postępowali według moich przepisów, przestrzegali moich praw i wykonywali je. Wtedy będą mi ludem, a Ja będę im Bogiem.” 

I napisz na nim: Juda i synowie Izraela, jego sprzymierzeńcy

W dalszym ciągu nasze rozważania koncentrują się wokół Izraela. Jest potrzeba przypomnienia sobie, że słowo Izrael jest to nowe imię jakie Pan Bóg nadał Jakubowi. W Księdze Ezechiela najpierw widzieliśmy wielkie odstępstwo ludu wybranego, potomków Jakuba,  które doprowadziło do tragicznego w skutkach upadku Jerozolimy, zburzenia świątyni i do deportacji Żydów do Babilonu. Teraz czytamy piękne deklaracje Bożego ożywienia i powrotu ludu Bożego do ich ziemi. W dzisiejszych rozważaniach mamy kolejną obietnicę, zapowiadającą połączenie Judy i Izraela.

Do rozdarcia narodu doszło po śmierci Salomona około roku 930 p.n.e. Powstały dwa zwalczające się państwa, dwa odrębne ośrodki kulturalno – religijne; Juda na południu ze stolicą w Jerozolimie i Izrael na północy ze stolicą w Samarii. Królowie Judy byli potomkami Dawida, a królowie Izraela wywodzili się z różnych pokoleń. Warto zwrócić uwagę, że pierwszym królem Izraela był Jeroboam z pokolenia Efraima. „Również Jeroboam, syn Nebata, Efraimita z Seredy, którego matka nazywała się Serua i była wdową, dworzanin Salomona, zbuntował się przeciwko królowi, powodem zaś buntu było to: Salomon budował twierdzę Millo, aby wypełnić wyłom w murze wokoło Miasta Dawida, swego ojca. Ów Jeroboam zaś był mężem obrotnym; toteż gdy Salomon zobaczył, że młodzieniec ten dobrze wykonuje swoją pracę, ustanowił go nadzorcą nad całą robotą pańszczyźnianą plemienia Józefa. W tym czasie wyszedł raz Jeroboam z Jeruzalemu i spotkał go na drodze prorok Achiasz z Sylo, który miał na sobie nowy płaszcz; a byli na polu sami. Wtedy pochwycił Achiasz ten nowy płaszcz, który miał na sobie, podarł go na dwanaście kawałków i rzekł do Jeroboama: Weź sobie dziesięć kawałków! Tak bowiem mówi Pan, Bóg Izraela: Oto Ja wyrywam królestwo z ręki Salomona i tobie daję dziesięć plemion.” I Królewska 11:26-31

Symbolem dziesięciu pokoleń północnego Izraela jest Efraim.

Efraim, to młodszy z dwóch synów Józefa i Asenat, urodzony w Egipcie. Jakub zaadoptował Efraima, swego wnuka, i swoje błogosławieństwo dał jemu, a nie jego starszemu bratu Manassesowi.

Prorok Ozeasz, północne królestwo nazywa Efraimem. „A przecież to Ja sam uczyłem Efraima chodzić, brałem ich na swoje ramiona, lecz oni nie wiedzieli, że to Ja ich leczyłem, Jakże mógłbym cię porzucić, Efraimie, zaniechać ciebie, Izraelu? Jakże mógłbym zrównać ciebie z Adam, postąpić z tobą jak z Seboim? Zadrżało we mnie serce, byłem do głębi poruszony.” Ks. Ozeasza 11:3,8

Pan Bóg polecił Ezechielowi odegrać kolejna scenkę symboliczną; „Synu człowieczy, weź sobie kawałek drewna i napisz na nim: «Juda i sprzymierzeni z nim Izraelici». Potem weź inny kawałek drewna i napisz na nim: «Józef, drewno Efraima i sprzymierzonego z nim całego ludu Izraela». Złóż razem obydwa kawałki drewna, aby stały się jednym w twojej ręce." Widzimy tutaj, że prorok Ezechiel ponownie bierze aktywny udział w ożywieniu i połączeniu narodu Izraelskiego.

Pada słowo sprzymierzeni. Jak wiemy oba królestwa były od śmierci Salomona wrogo do siebie ustosunkowane. Prorok zapowiada, że kiedyś stan rozdwojenia ulegnie zmianie i oba królestwa połączą się w jedno królestwo i będą mieli dobrą braterską relację.

A gdy twoi rodacy zapytają cię: Co to znaczy?
W moim ręku będą stanowić jedno.

Po raz kolejny zachowanie proroka zrodzi pytania u ludzi. Co to oznacza? Sąsiedzi proroka dobrze wiedzą, że Ezechiel nie czyni dziwnych rzeczy bez powodu. Co tym razem chce nam pokazać?

Prorok przekazuje ludziom słowa od Pana Boga: „Oto Ja wezmę drewno Józefa, które jest w ręku Efraima i złączę je z drewnem Judy, i uczynię je jednym drewnem. W moim ręku będą stanowić jedno.” To co będzie się działo w przyszłości z Izraelem będzie odbywać się w Bożych rekach. Pan Bóg niczym garncarz ulepi, sam osobiście, własnymi rękoma odbuduje nowe państwo Izrael. Ja wezmę drewna, ja je ze sobą połączę, zbiorę ich, zgromadzę ich zewsząd i Ja sam wprowadzę ich do ich ziemi.

Dalej czytamy co Pan Bóg zapowiada; Ja sam; „uczynię z nich jeden naród w kraju na górach Izraela . Jeden król będzie panował nad nimi wszystkimi. Nie będą więcej dwoma narodami, nie będą już podzieleni na dwa królestwa.”

Ożywiony Izrael, posiadający nowe serce i nowego ducha, nie będzie się więcej plamił ohydnym bałwochwalstwem, ani żadnym odstępstwem. Pan Bóg nie tylko odmieni duchowe wnętrze Izraela, ale też obiecuje uwolnić ich od wszelkich odstępstw, którymi zgrzeszyli, a następnie oczyścić ich.
Rezultatem procesu uwolnienia i oczyszczenia będzie to, że Izrael stanie się Jego ludem, a On będzie ich Bogiem. Pan Bóg ponownie zwróci swoje oblicze na swój lud. Ponownie przyzna się do tego narodu.

 To oczyszczenie już wcześniej zapowiadał prorok; „I zabiorę was spośród narodów, i zgromadzę was ze wszystkich ziem; i sprowadzę was do waszej ziemi, i pokropię was czystą wodą, i będziecie czyści od wszystkich waszych nieczystości i od wszystkich waszych bałwanów oczyszczę was. I dam wam serce nowe, i ducha nowego dam do waszego wnętrza, i usunę z waszego ciała serce kamienne, a dam wam serce mięsiste. Mojego ducha dam do waszego wnętrza i uczynię, że będziecie postępować według moich przykazań, moich praw będziecie przestrzegać i wykonywać je.” Ks. Ezechiela 36:24-27

Przeczytajmy teraz tekst z Zachariasza 13:1,2, jak pięknie ten proces oczyszczenia zapowiada prorok; „W owym dniu dom Dawida i mieszkańcy Jeruzalemu będą mieli źródło otwarte dla oczyszczenia z grzechu i nieczystości. W owym dniu - mówi Pan Zastępów - wytępię z kraju imiona bałwanów tak, że nie będzie się ich już wspominało, nadto fałszywych proroków i ducha nieczystości usunę z kraju.”

Czy dzisiejszy Izrael jest narodem oczyszczonym, żyjącym zgodnie z Prawem Bożym? Na to pytanie odpowiadamy, że nie. W wierszu 26 czytamy o przymierzu pokoju. Dzisiaj Izrael zawdzięcza pokój sobie samemu. Politycy Izraela z dumna wyniosłością mówią wiele o swoich dokonaniach, o pokoju jaki mają dzięki Stanom Zjednoczonym. Pan Bóg nadal jest odstawiony na półkę jak zbędne i zapomniane naczynie. Proces pokojowy, o którym tak wiele słyszymy, nie jest pokojem na wieki, nie jest też pokojem wynikającym z Bożego prowadzenia. Bardzo ciekawymi dla naszego studium są wypowiedzi premiera Izrela jakie wygłasza na forum ONZ. Polecam uwadze przemówienie premiera Benjamina Netanjahu przed Zgromadzeniem Ogólnym Organizacji Narodów Zjednoczonych z 22 września 2016 r.

Pełna treść wystąpienia premiera Benjamina Netanjahu w ONZ (po polsku)

Pan Bóg dalej zapowiada, że Jego sługa, Dawid, będzie ich królem i księciem „na wieki”. „Wszyscy będą mieli jednego pasterza. Będą postępowali według mojego prawa. Będą przestrzegali moich nakazów i wypełniali je.” Ta myśl jest powtórzona, spotkaliśmy się z nią w Ezechiela 34:23,24. To jest bardzo ciekawy fragment. Większość biblistów ewangelicznych wskazuje tutaj na Mesjasza, na osobę Pana Jezusa Chrystusa. Jednak wiele do myślenia daje fraza „sługa mój” oraz fakt nazwania w Ezechiela 34: 24 i 38: 25 Dawida nie królem a księciem. Te niuanse sprawiają, że niektórzy bibliści mówią tutaj o zmartwychwstałym królu Dawidzie, lub o królu wywodzącym się z linii Dawida. Ciekawa myśl.

Pod koniec rozdziału mamy podkreśloną wieczność Bożych obietnic; „Zawrę z nimi przymierze pokoju. Będzie to wieczne przymierze. Osadzę ich i rozmnożę. Umieszczę pośród nich moją świątynię na wieki.” Na wieki…

Pośród nich będzie moje mieszkanie

"Pośród nich będzie moje mieszkanie. Będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem.  Gdy moja świątynia będzie wśród nich na wieki, narody poznają, że Ja jestem PANEM, który uświęca Izraela".