Ezechiel w drugim okresie swojej służby jako kapłan i prorok, pełnił podobną rolę jak u nas Henryk Sienkiewicz w okresie zaborów. Podnosił na duchu i wlewał nadzieję w serca deportowanych rodaków. Jego relacje z wizji Bożych służyły ku pokrzepieniu serc. Ale czy tylko? Myślę, że nie. Proroctwo Ezechiela ma wymiar ponadczasowy i sięga naszego pokolenia i naszej przyszłości. Ostatnie rozdziały Księgi Ezechiela to proroctwa dotyczące przyszłości świata i narodu Izraelskiego w Królestwie Chrystusa. Odrodzenie narodu Izraela, sprowadzenie narodu wybranego do ich ziemi, zgromadzenie ich w tym miejscu na wieki. Pokonanie przez Pana Boga Goga z krainy Magog, nowa Świątynia, ożywiona Pustynia Judzka, nowy podział Ziemi Obiecanej. To są bardzo ważne informacje również dla nas.W dzisiejszym fragmencie mamy mowę o podziale i granicach nowej ziemi.
W tych granicach…
Pan Bóg mówi; „Albowiem podnosząc rękę przysiągłem dać to dziedzictwo waszym przodkom.” To jest bardzo ważna deklaracja.” Obietnicę taką złożył Pan Bóg Abrahamowi.
„I rzekł Pan do Abrama po odłączeniu się Lota od niego: Podnieś oczy swoje i spojrzyj z miejsca, na którym jesteś, na północ i na południe, i na wschód i na zachód, bo całą tę ziemię, którą widzisz, dam tobie i potomstwu twemu na wieki,” Rodzaju 13: 14,15
W 5 Mojżeszowej 32:9,10 czytamy; „Gdyż dziełem Pana jest lud jego, Jakub wyznaczonym mu dziedzictwem. Znalazł go w ziemi pustynnej i w bezludnym zawodzeniu pustyni. Otoczył go, doglądał go, strzegł go jak źrenicy oka”
Przeczytajmy jeszcze kilka bardzo ważnych fragmentów Pisma Świętego na ten temat;
„Potem zaś rzekł do niego: Ja jestem Pan, który ciebie wywiodłem z Ur chaldejskiego, aby ci dać ten oto kraj na własność. Wtedy to właśnie Pan zawarł przymierze z Abramem, mówiąc: Potomstwu twemu daję ten kraj, od Rzeki Egipskiej aż do rzeki wielkiej, rzeki Eufrat,” Rodzaju 15:7,18
„Przymierze moje, które zawieram pomiędzy Mną a tobą oraz twoim potomstwem, będzie trwało z pokolenia w pokolenie jako przymierze wieczne, abym był Bogiem twoim, a potem twego potomstwa. I oddaję tobie i twym przyszłym potomkom kraj, w którym przebywasz, cały kraj Kanaan, jako własność na wieki, i będę ich Bogiem.” Rodzaju 17: 7,8
„I rzekł Mojżesz do ludu: Pamiętajcie o tym dniu, w którym wyszliście z Egiptu, z domu niewoli, bo przemożną ręką wyprowadził was Pan stamtąd. Nie wolno tedy jeść chleba kwaszonego. Dziś wychodzicie, w miesiącu Abib. A gdy wprowadzi cię Pan do ziemi Kananejczyków, Chetejczyków, Amorejczyków, Chiwwijczyków i Jebuzejczyków, którą pod przysięgą daną ojcom twoim obiecał dać tobie jako kraj opływający w mleko i miód,” Wyjścia 13:4,5
„A mówił: Nawróćcie się, każdy ze swojej złej drogi i swoich złych uczynków, a będziecie mogli mieszkać w ziemi, którą Pan dał wam i waszym ojcom od wieków na wieki.” Jeremiasza 25:5
„Uwolnię z niewoli lud mój izraelski - odbudują miasta zburzone i będą w nich mieszkać; zasadzą winnice i pić będą wino; założą ogrody i będą jeść z nich owoce. Zasadzę ich na ich ziemi, a nigdy nie będą wyrwani z ziemi, którą im dałem - mówi Pan Bóg twój.” Amosa 9: 14-15
"Pośród nich będzie moje mieszkanie. Będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. Gdy moja świątynia będzie wśród nich na wieki, narody poznają, że Ja jestem PANEM, który uświęca Izraela". Ez. 37:27,28
Granica północna
„Taka jest granica kraju od strony północnej: Od Wielkiego Morza w kierunku Chetlon, [Heitela, droga wzdłuż potoku Nahr El Kabir, okolice góry Hor - Dżebel Akkar] idąc do Sedana [Lebo – Chamat, Lebwa w górach Libańskich, Sedad [Sadad, Zedad]. [Dalej] Chamat, Sibrajim, które jest położone między granicą Damaszku a między granicą Chamat, Chacar Enon [Chasor Enon, Chacar Ejnan, Hazar Enan , Quaryatayn (?)], które znajduje się na obszarze Chauranu. Granica będzie więc [biegła] od morza do Chacar Enon [Hazar Enan], [zostawiając] obszar Damaszku na północy, a także obszar Chamat. To jest strona północna.”
To Boże dziedzictwo „na wieki”, będzie rozmieszczone w granicach określonych w dzisiejszym fragmencie. W tekście mamy wymienionych szereg nazw topograficznych które są punktami orientacyjnymi wyznaczającymi granicę od strony północnej. Zauważyłem, że w kwestii umiejscowienia granicy północnej są dwie hipotezy. Wg jednej z nich, granica przebiega w bliskiej odległości od Damaszku w pobliżu dolin Hermonu. Według drugiej hipotezy, wg mnie bardziej prawdopodobnej, północna granica będzie przebiegać około 100 km na północ od Damaszku, na terenach Syrii i Libanu i sięgać aż po dzisiejsze syryjskie Hims. Jednak bardzo ważną wskazówką jest lokalizacja Damaszku. Wg wiersza Ez. 47:16 i 48:1, północna granica przebiega przy północnej granicy okręgu damasceńskiego, powiedzmy pomiędzy „województwem” ziemią Damaszku a "województwem" Chamat. A Chamat to dzisiejsze Hama nad rzeką Orontes. To daje nam granicę położoną około 120 km na północ od Damaszku, w okolicy syryjskiego miasta Hims. Takim szczególnym punktem jest Chacar Enon [Hazar Enan].
Ważną informacje na temat granicy północnej znajdujemy w Ez. 48:1; „A oto imiona plemion: na najdalszej północy w kierunku na Chetlon, tam gdzie się idzie do Chamat i aż do Chazar-Enon, tak że okręg Damaszku pozostaje na północ, (tak że obszar koło Damaszku pozostanie na północy BT), (w kierunku ku Hamath aż do Chacar – Enon nad granicą Damaszku, ku północy Cylkow), w bok od Chamat, od strony wschodniej do strony zachodniej, Dan otrzymuje jeden dział.
Czytamy, że granica północna będzie sięgała od Wielkiego Morza w kierunku na Chetlon, i jest to droga wzdłuż potoku Nahr El Kabir, w okolicach góry Hor - Dżebel Akkar. ok 30 km na północ od dzisiejszego Kada Trypolis. Pomocną jest tutaj mapa satelitarna, która pokazuje nam możliwe "wcięcia" terenu z drogą z nad morza w głąb lądu. Takich dróg jest dwie, w okolicy Damaszku i na północ od Kada Trypolis, co pokazuję na załączonej niżej mapce. Tereny północne należące niegdyś do Tyru, Sydonu, Asyrii, a dzisiaj do Libanu i Syrii będą należały do Izraela. To jest bardzo interesujące w kontekście obecnych wydarzeń na Bliskim Wschodzie.
Granica wschodnia
„Strona wschodnia: od [obszaru] między Chauranem (Baszan, kraina Dżabal ad-Duruz) i między Damaszkiem, od [obszaru] między Gileadem i między ziemią Izraela [wzdłuż] Jordanu oraz od obszaru nad Morzem Wschodnim do Tamar. To jest strona wschodnia.”
Granica wschodnia od Chacar Enon [Hazar Enan], krainę Chauron (Baszan), pomiędzy Damaszkiem a Gileadem, dzisiejsza Jordania obszar od potoku Jarmuk do Arnon, Morze Wschodnie (Morze Martwe) do Tamar, dzisiaj En Tamar. Tamar jest drugim ważnym punktem węzłowym na granicy nowej ziemi Izraela. En Tamar (hebr.: עין תמר) – mała rolnicza osada położona w samorządzie regionu Tamar, w Dystrykcie Południowym, w Izraelu. Leży w północnej części pustyni Negew w obszarze Arawa na południe od Morza Martwego.
Granica południowa i zachodnia
„Strona południowa w stronę południa: od Tamar do wód Meribat-Kadesz [Kadesz – Bernea], [dalej] zaś potokiem [egipskim] [Wadi El Arisz] do Wielkiego Morza [Morze Śródziemne]. To jest strona południowa na południu. Strona zachodnia: Wielkie Morze od obszaru [nad] granicą [południową] aż do [miejsca] naprzeciw wejścia do Chamat. To jest strona zachodnia.
Dziedzictwo cudzoziemców
Dalej czytamy; „Ziemię tę podzielicie sobie według pokoleń izraelskich. I stanie się, że przypadnie ona w dziedzictwo wam i cudzoziemcom, przebywającym wśród was, którzy u was zrodzą synów. Będą [oni] dla was jak tubylcy wśród synów Izraela. Z wami przypadnie [im ona] w dziedzictwo pośród pokoleń Izraela. I stanie się, że wśród [tego] pokolenia, gdzie cudzoziemiec będzie przebywał, tam wyznaczycie mu jego dziedzictwo - wyrocznia Pana, Jahwe."
Temat cudzoziemców budzi dzisiaj wiele emocji. Fale uchodźców zalewają Europę. Wśród nich ludzie którzy rzeczywiście potrzebują pomocy, ale też uchodźcy ekonomiczni i terroryści. Ci którzy się osiedlają wywierają presję aby zaakceptować, a najlepiej przyjąć ich kulturę i religię. Nierzadko są w tym agresywni. To są trudni cudzoziemcy. Jacy będą w przyszłości, na terenie Odrodzonego Izraela? Pan Bóg polecił już w czasach Mojżesza zatroszczyć się o cudzoziemców, ale cudzoziemcy mieli dostosować się do kultury i religii Izraela. Taką zasadę widzimy w proroctwie Izajasza.
„Jeżeli w waszej ziemi zamieszka z tobą obcy przybysz, nie będziesz go gnębił. Obcy przybysz, który mieszka z wami, niech będzie jako tubylec wpośród was samych; będziesz go miłował jak siebie samego, gdyż i wy byliście obcymi przybyszami w ziemi egipskiej; Ja, Pan, jestem Bogiem waszym.” Kapłańska 19:33,34
”Będzie u was jedno prawo, zarówno dla obcego przybysza jak i dla krajowca, gdyż Ja, Pan, jestem Bogiem waszym.” Kapłańska 24:22
„Niech więc nie mówi cudzoziemiec, który przystał do Pana: Pan na pewno wykluczy mnie ze swojego ludu, i niech nie mówi trzebieniec: Patrzcie, jestem tylko uschłym drzewem. Bo tak mówi Pan: Trzebieńcom, którzy przestrzegają sabatu i wybierają to, w czym mam upodobanie, i trzymają się mojego przymierza, przyznam w moim domu i w obrębie moich murów miejsce i dam im imię lepsze niż mają synowie i córki, imię wieczne, które nie będzie starte. Cudzoziemców zaś, którzy przystali do Pana, aby mu służyć i aby miłować imię Pana, być jego sługami, wszystkich, którzy przestrzegają sabatu, nie bezczeszcząc go, i trzymają się mojego przymierza, wprowadzę na moją świętą górę i sprawię im radość w moim domu modlitwy. Ich całopalenia i ich rzeźne ofiary będą mi miłe na moim ołtarzu, gdyż mój dom będzie zwany domem modlitwy dla wszystkich ludów.” Izajasza 56: 3-7
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz